අෂ්ටකර්ම
භාරතදේශීය ඍෂිවරයන් විසින් නිපදවන ලද මන්ත්‍ර ශාස්ත්‍රය ඇසුරු කොට කරනු ලබන ක්‍රියා අටක් අෂ්ටකර්ම නම් වෙයි. වශීකරණ, ආකර්ෂණ, මෝහන, ස්තම්භන, විද්වේෂණ, මාරණ, උච්චාටන, ආප්‍යායන යන මේයි. ආකර්ෂණ, මෝහන දෙක හැර ඉතිරි සය ෂට්කර්ම ලෙසින් අථර්වවේදාදියෙහි හඳුන්වා තිබේ. එහි ආප්‍යයනය ශාන්තිකර්ම නම් වෙයි. ආකර්ෂණ, උච්චාටන, මාරණ, මෝහන, ස්තම්භන යන පස සුසැට කලාවන්ට ඇතුළත් කොට කලා ලෙසින් හඳුන්වා ඇත්තේය.
වශිකරණය නම් මන්ත්‍රාදි බලයකින් අන්‍යයන් තම කැමැත්තට නතුකර ගැනීම හෙවත් වසඟ කර ගැනීමයි. රජ ඇමති ප්‍රභූ ස්ත්‍රී පුරුෂාදීන් මෙන්ම ඇත් අස් ආදි සතුන් ද මේ ක්‍රමයෙන් වසඟ කළ හැකි බව සඳහන් වේ.
මන්ත්‍රාදි බලයකින් අන්‍යයන් තමා වෙත ඇද ගැනීම ආකර්ෂණයයි. ආකර්ෂණය නවීන ශාස්ත්‍රඥයන් "මැස්මරිස්ම්" නමින් හඳුන්වන ශාස්ත්‍රයට සමාන වුව ද එහි ලා මන්ත්‍ර ජප කිරීමක් නැත. මන්ත්‍රාදි බලයකින් අන්‍යයන් මුළාවට පැමිණවීම මෝහන නම් වේ.
ජන, ජල, ශුක්‍ර, ඛඩ්ගධාරා, සේනා, ප්‍රතිවාදී වචන අග්නි මාරුත ආදියට ඒවායේ ව්‍යාපාරයන් නොපැවැත්විය හැකි සේ මන්ත්‍ර බලයෙන් බාධා කිරීම ස්තම්භන නම් වේ.
අන්‍යෝන්‍ය සබඳකම් ඇත්තවුන් අතර මන්ත්‍ර බලයෙන් ද්වේෂජනනය කිරීම හෙවත් ඔවුනොවුන් විරුද්ධ කැරැවීම විද්වේෂණයයි.
මන්ත්‍රාදි බලයෙකින් ප්‍රාණීන්ගේ ජීවිත නාශනය නොහොත් ප්‍රාණහරණය මාරණ නම් වේ.
මත්‍රෞෂධාදි බලයකින් ගෘහ, ග්‍රාම, නගර දේශාදියකින් යමකු පලවා හැරීම හෙවත් සිය තැනින් ඉගිළවීම උච්චාටනය නම් වේ.
ආප්‍යයනය යනු ශුභසිද්ධිය දියුණු කිරීම, ශක්තිමත් කිරීම, අභිවෘද්ධියට පැමිණවීම ආදි අර්ථයන්හි වැටෙන නාමයකි. ශාන්ති, පෞෂ්ටික, මෝක්ෂ යන කර්ම මෙහි ඇතුළත් වේ. ඇතැම් ග්‍රන්ථවල මෙය වෙනුවට භේදන හෝ ජේදන හෝ පේසන යන නමින් කර්මයක් සඳහන් කර ඇතත් ඒ නිවැරදි යයි පිළිගැනීමට තරම් සාක්ෂි නැත. රෝග, අමනුෂ්‍ය උපද්‍රව, ග්‍රහ අපලාදිය දුරු කිරීමෙන් සෙත සැලසීම ශාන්ති යයි ශාරදා තිලකයේ දැක්වේ. පෞෂ්ටික යනු පුෂ්ටිය ගෙන දෙන හෙවත් ශුභසිද්ධිය ගෙන දෙන කර්මයි. මෝක්ෂකර්ම යනු හින්දු ධර්මයේ හැටියට ජප හෝමාදී මෝක්ෂගාමී කර්මයෝයි. මේ සියල්ලම හුදෙක් ශාන්තියට ම හේතු වන බැවින් ආප්‍යායනය යනු ශාන්ති කර්මය වශයෙන් සැලකීම උචිතය. රෝග, අමනුෂ්‍ය උපද්‍රව, ග්‍රහ අපල පමණක් නොව අශුභ ශකුන, අද්භූත දර්ශන, දුෂ්ට ස්වප්නාදියෙන් ඇති වන අනිෂ්ට විපාක ද වළක්වා සෙත සැලැස්වීමට ශාන්තිකර්මය ඉවහල් වෙතැයි සලකනු ලැබේ.
(සංස්කරණය: 1965)
