"මුංකොටුවේ අබේසිංහ රාළ" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Senasinghe (කතාබහ | දායකත්ව) ('== මුංකොටුවේ අබේසිංහ රාළ == සිංහල කවීන් හිටිවන ක...' යොදමින් නව පිටුවක් තනන ලදි) |
Senasinghe (කතාබහ | දායකත්ව) |
||
| 11 පේළිය: | 11 පේළිය: | ||
යන කවිකාර මඩුවෙහි විරුදුව ඔහු මහණ වි සිට සිවුරු හැර ගිහි දිවිපෙවෙතට බට කෙනකු බව කියයි. මීට වඩා මොහු ගැන තොරතුරක් සොයා ගැනීමට නැති. | යන කවිකාර මඩුවෙහි විරුදුව ඔහු මහණ වි සිට සිවුරු හැර ගිහි දිවිපෙවෙතට බට කෙනකු බව කියයි. මීට වඩා මොහු ගැන තොරතුරක් සොයා ගැනීමට නැති. | ||
| + | |||
| + | (කර්තෘ: [[ඩී.සී. දිසානායක]]: 1958) | ||
| + | |||
| + | (සංස්කරණය නොකළ) | ||
| + | |||
| + | [[ප්‍රවර්ගය: සිංහල සාහිත්‍යය - ජීවන චරිත]] | ||
| + | |||
| + | [[ප්‍රවර්ගය: මු]] | ||
| + | |||
| + | == මුංකොටුවේ අබේසිංහ රාල == | ||
| + | කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ අවධියෙහි කවිකාර මඩුවෙහි වැජඹුණු සිංහල කිවියෙකි. මොරතොට වත, සඟරාජ වත යන චරිත කාව්‍ය දෙක්හි කර්‍තෘය. ඔවුන්ගේ ජීවන චරිතය සපුරා අඳුන්වා ලීමට ප්‍රමාණවත් තොරතුරු පොත පතින් නොලැබේ. මුංකොටුවේ රාල විරුදු ලෙසින් ගොතා කීයේ යැයි සඳහන් පබැඳුම් කීපයෙක් කව්සඟරාවට, කිවීන් අතරෙහි විරුදු කාව්‍ය කීමට නම් දරා සිටි කිවියකු බවත් පැවිදිව සිට ගිහි බිමට පැමිණ මුංකොටුවෙන් පෙළවාසියක් කරගෙන එගම පදිංචිව සිටිහෙයින් 'මුංකොටුවේ රාල' නමින් හඳුන්වන ලද බවත් හෙළිවන්නේ ය. | ||
| + | |||
| + | ඇතැම් කිවියන් මුණගස්වා කාව්‍ය තරඟ ඇති කොට උනුන්ගේ කාව්‍ය ශක්තිය ප්‍රදර්‍ශනය කරන රචනා විලාසයන් අසා ප්‍රීත වීම මහනුවර රජවරුන්ගේ සිරිතක් වූයේය. කවිකාර මඩුව නම් එහි පවත් ජන සමාජයෙහි තැනින් තැන කටලු කථා ලෙසින් කියැවේ. ඒ කථා අතරෙහි දී මුංකොටුවේ රාල කීර්‍තති ශ්‍රී රාජසිංහ කල ඉතා උසස් තැනක ලා ගැනුණු බව සඳහන් වන්නේ ය. උපහාස කවියෙහිත් විරුදු කීමෙහිත් හේ ඉතා සමතෙක් වීල. කොත්මළේ සංගරනයිදේ නම් කිවියා මුංකොටුවේ රාලගේ හිතවත්ම මිතුරාව සිටි බව කියති. ඔවුන් දෙදෙනා ඉතා තියුණු උපහාස කාව්‍ය නොයෙක් විට ඇස්සූ බව පෙනේ. එබඳු තියුණු උපහාස කර ගැනුණේ ද දෙදෙනා අතර පැවැති මහත් හිතවත්කම නිසා ම ය යනු ද බොහෝ දෙනාගේ පිළිගැනීමයි. වරක් ප්‍රන්සිස්කු පවුලස් සූරිය මුත්තයියා නම් මුදලි කෙනකුන් දැකීමට කොළඹට ගිය මුං කොටුවේ රාල ප්‍රශස්ති වශයෙන් මුදලි තැන උදෙසා එවෙලේ ම ගොතා කී ගීතයක් නිසා මුදලිතැනගෙන් තුටු පඬුරු වශයෙන් පතා සීයක් ලද බවක් සඳහන් වේ. | ||
(කර්තෘ: [[ඩී.සී. දිසානායක]]: 1958) | (කර්තෘ: [[ඩී.සී. දිසානායක]]: 1958) | ||
23:25, 12 ජූලි 2024 වන විට නවතම සංශෝධනය
මුංකොටුවේ අබේසිංහ රාළ
සිංහල කවීන් හිටිවන කවි කීමේ තරඟයට මෙහෙයවා ඔවුන්ගේ සමත්කම් බලා ප්‍රීති වන පිණිස සිංහල රජුන් පැවැත් වූ කවිකාර මඩුවෙහි කීර්‍තති ශ්‍රී මහ වාසල සමයෙහි සිටි විරුදු හා පරොහු කීමෙහි සමත් කවියෙකි. හේවාහටු මුංකොටුව ඔහුගේ නිජ භූමිය වූ හෙයින් හේ මුංකොටුවේ රාළ නමින් හැඳින්විණ. පරම්පරා නාමය වශයෙන් ව්‍යවහාර කළේ 'අබේසිංහ' යනුයි. මොරතොට මාහිමි චරිතය පැවැසෙන මොරතොට වතත් සඟරාජ වතත් මොහුගේ සාහිත්‍ය කෘතීහු වෙති.
"මහණ වෙලා ගෙන් ගෙට බත් සඟවා
එහෙම කරල අඹු දරුවන් තැනුවා
ඔහොම නිඟා කර දෙලොව රැවටුවා
කොහොම කීද මුංකොටු හීරලුවා"
යන කවිකාර මඩුවෙහි විරුදුව ඔහු මහණ වි සිට සිවුරු හැර ගිහි දිවිපෙවෙතට බට කෙනකු බව කියයි. මීට වඩා මොහු ගැන තොරතුරක් සොයා ගැනීමට නැති.
(කර්තෘ: ඩී.සී. දිසානායක: 1958)
(සංස්කරණය නොකළ)
මුංකොටුවේ අබේසිංහ රාල
කීර්ති ශ්‍රී රාජසිංහ අවධියෙහි කවිකාර මඩුවෙහි වැජඹුණු සිංහල කිවියෙකි. මොරතොට වත, සඟරාජ වත යන චරිත කාව්‍ය දෙක්හි කර්‍තෘය. ඔවුන්ගේ ජීවන චරිතය සපුරා අඳුන්වා ලීමට ප්‍රමාණවත් තොරතුරු පොත පතින් නොලැබේ. මුංකොටුවේ රාල විරුදු ලෙසින් ගොතා කීයේ යැයි සඳහන් පබැඳුම් කීපයෙක් කව්සඟරාවට, කිවීන් අතරෙහි විරුදු කාව්‍ය කීමට නම් දරා සිටි කිවියකු බවත් පැවිදිව සිට ගිහි බිමට පැමිණ මුංකොටුවෙන් පෙළවාසියක් කරගෙන එගම පදිංචිව සිටිහෙයින් 'මුංකොටුවේ රාල' නමින් හඳුන්වන ලද බවත් හෙළිවන්නේ ය.
ඇතැම් කිවියන් මුණගස්වා කාව්‍ය තරඟ ඇති කොට උනුන්ගේ කාව්‍ය ශක්තිය ප්‍රදර්‍ශනය කරන රචනා විලාසයන් අසා ප්‍රීත වීම මහනුවර රජවරුන්ගේ සිරිතක් වූයේය. කවිකාර මඩුව නම් එහි පවත් ජන සමාජයෙහි තැනින් තැන කටලු කථා ලෙසින් කියැවේ. ඒ කථා අතරෙහි දී මුංකොටුවේ රාල කීර්‍තති ශ්‍රී රාජසිංහ කල ඉතා උසස් තැනක ලා ගැනුණු බව සඳහන් වන්නේ ය. උපහාස කවියෙහිත් විරුදු කීමෙහිත් හේ ඉතා සමතෙක් වීල. කොත්මළේ සංගරනයිදේ නම් කිවියා මුංකොටුවේ රාලගේ හිතවත්ම මිතුරාව සිටි බව කියති. ඔවුන් දෙදෙනා ඉතා තියුණු උපහාස කාව්‍ය නොයෙක් විට ඇස්සූ බව පෙනේ. එබඳු තියුණු උපහාස කර ගැනුණේ ද දෙදෙනා අතර පැවැති මහත් හිතවත්කම නිසා ම ය යනු ද බොහෝ දෙනාගේ පිළිගැනීමයි. වරක් ප්‍රන්සිස්කු පවුලස් සූරිය මුත්තයියා නම් මුදලි කෙනකුන් දැකීමට කොළඹට ගිය මුං කොටුවේ රාල ප්‍රශස්ති වශයෙන් මුදලි තැන උදෙසා එවෙලේ ම ගොතා කී ගීතයක් නිසා මුදලිතැනගෙන් තුටු පඬුරු වශයෙන් පතා සීයක් ලද බවක් සඳහන් වේ.
(කර්තෘ: ඩී.සී. දිසානායක: 1958)
(සංස්කරණය නොකළ)
