"ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා" හි සංශෝධන අතර වෙනස්කම්
Senasinghe (කතාබහ | දායකත්ව) ('(Influenza). සාමාන්යයෙන් තුන්දා උණ නමින් දන්නා මෙය ශ...' යොදමින් නව පිටුවක් තනන ලදි) |
Senasinghe (කතාබහ | දායකත්ව) |
||
| 1 පේළිය: | 1 පේළිය: | ||
| − | (Influenza). | + | (Influenza). සාමාන්යයෙන් තුන්දා උණ නමින් දන්නා මෙය ශ්වසනශ්ලේෂ්මපටල ප්රදාහය සහිත බෝවෙන රෝගයකි. අතුරු ආබාධ නැති ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා උණ දවස් තුනෙන් බසී. තුන්දා උණය කියන්නේ ඒ නිසාය. මෙම උණ රෝගය වැලඳුණ විට බොහෝ සෙයින් ම සෑදෙන අතුරු ආබාධය නම් නියුමෝනියා නමැති පුප්ඵුස ප්රදාහයයි. එය නොයෙක් විට මාරක රෝගයක් විය හැකිය. |
| − | සාමාන්යයෙන් තුන්දා උණ නමින් දන්නා මෙය ශ්වසනශ්ලේෂ්මපටල ප්රදාහය සහිත බෝවෙන රෝගයකි. අතුරු ආබාධ නැති ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා උණ දවස් තුනෙන් බසී. තුන්දා උණය කියන්නේ ඒ නිසාය. මෙම උණ රෝගය වැලඳුණ විට බොහෝ සෙයින් ම සෑදෙන අතුරු ආබාධය නම් නියුමෝනියා නමැති පුප්ඵුස ප්රදාහයයි. එය නොයෙක් විට මාරක රෝගයක් විය හැකිය. | + | |
| − | + | ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ප්රත්යෙක රෝගයක් හෝ ජනපද රෝගයක් හෝ විය හැකිය. ලංකාවේ මේ රෝගය බොහෝ සෙයින් තිබෙන්නේ ප්රත්යෙක රෝගයක් වශයෙනි. එහෙත් 1918 දී මේ රෝගය වසංගත රෝගයක් වශයෙන් මුළු ලොව සෑම තැන ම පැතිර ගියේය. ලෝකයේ කෝටියක් පමණ ජනයා එයින් මරුමුවට පත් වූහ. ලංකාවේත් දහස් ගණනක් මළහ. නියුමෝනියාව අතුරු ආබාධයක් වශයෙන් එකතු වුණු ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ජනපද රෝගයක් වශයෙන් වර්ෂ 1889 දී ද පැතිරී ගියේය. තුර්කිස්ථානයෙන් පටන් ගත් එය දොළොස් මාසයකින් මුළු ලොව ම පැතිර ගියේය. මෑතක දී ද ජනපද රෝගයක් මෙන් ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ලෝකයේ සෑම රටක ම පැතිර ගියේය. ආසියාතික ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා යයි නම් කරන ලද මේ රෝගයෙන් සිදු වූ මරණ කලින් වතාවලට වඩා අඩුය. | |
| − | ආසියාතික ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා යයි නම් කරන ලද මේ රෝගයෙන් සිදු වූ මරණ කලින් වතාවලට වඩා අඩුය. | + | |
| − | ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා රෝගයට හේතු වන්නේ වයිරසයකි. රෝගය පටන් ගන්නේ හදිසියෙනි. මුලින් ඇඟරුදාව ද හිසකැක්කුම ද ඇති වී වැඩි කාලයක් යන්නට මත්තෙන් ශරීරය වෙව්ලා උණ ගනී. පටන් ගැනීමේ දී ම උණ පැ. අංශක 101 - 102 දක්වා නගී. මේ සමඟ ම කෑම අරුචිය සහ තද අප්රාණික ගතියක් ද ඇති වෙයි. බොහෝ දෙනකුන්ට සෙම්ප්රතිශ්යාව සමඟ වියළි කැස්සක් ද උගුරේ රිදුමක් ද ඇති වන්නට පුළුවන. උගුර රතු පැහැ වී පෙනේ. බෙහෙත් බීවත් නොබීවත් තුන්වැනි දින උණ බසී. මෙය අතුරු ආබාධ නැති රෝගයේ කාලසීමාවයි. සමහර ලෙඩුන්ගේ අසනීපය මීට වඩා බරපතළය. උණ පැ. 104°ට හෝ පැ. | + | ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා රෝගයට හේතු වන්නේ වයිරසයකි. රෝගය පටන් ගන්නේ හදිසියෙනි. මුලින් ඇඟරුදාව ද හිසකැක්කුම ද ඇති වී වැඩි කාලයක් යන්නට මත්තෙන් ශරීරය වෙව්ලා උණ ගනී. පටන් ගැනීමේ දී ම උණ පැ. අංශක 101-102 දක්වා නගී. මේ සමඟ ම කෑම අරුචිය සහ තද අප්රාණික ගතියක් ද ඇති වෙයි. බොහෝ දෙනකුන්ට සෙම්ප්රතිශ්යාව සමඟ වියළි කැස්සක් ද උගුරේ රිදුමක් ද ඇති වන්නට පුළුවන. උගුර රතු පැහැ වී පෙනේ. බෙහෙත් බීවත් නොබීවත් තුන්වැනි දින උණ බසී. මෙය අතුරු ආබාධ නැති රෝගයේ කාලසීමාවයි. සමහර ලෙඩුන්ගේ අසනීපය මීට වඩා බරපතළය. උණ පැ. 104°ට හෝ පැ. 105°ට නඟී. ඇඟේ වේදනාව අධිකය. උණ අඩු වීමට දවස් හතරක් හෝ පහක් ගත වේ. නොඑසේ වී නම් නොයෙක් අතුරු ආබාධ පැමිණ රෝගය සුමාන ගණන් අල්ලා සිටීමට ද ඉඩ තිබේ. උණ බැස්ස පසු ද ඇඟෙහි අප්රාණික ගතිය සතියක් දෙකක් පවතී. |
| − | නියුමෝනියාව හැර ඇති වන වෙනත් අතුරු ආබාධ නම් පපුවේ සෙම්ප්රතිශ්යාව (bronchitis), කෝටරප්රදාහය (sinusitis), කන් පැසවිල්ල සහ බෙල්ලේ කිරිගඩු පැසවීම යනාදියයි. | + | |
| − | ප්රතිකාර | + | නියුමෝනියාව හැර ඇති වන වෙනත් අතුරු ආබාධ නම් පපුවේ සෙම්ප්රතිශ්යාව (bronchitis), කෝටරප්රදාහය (sinusitis), කන් පැසවිල්ල සහ බෙල්ලේ කිරිගඩු පැසවීම යනාදියයි. |
| − | ඊ.ඇම්. විජේරාම | + | |
| + | == ප්රතිකාර == | ||
| + | සාමාන්ය ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ප්රතිකාර නොකළ ද සුව වන රෝගයකි. හිසේ කැක්කුමට සහ ඇඟේ වේදනාවට ඇස්පිරින් පෙත්තක් හෝ දෙකක් ගැනීමෙන් පහසුව ලැබේ. උගුරේ රිදුම තිබේ නම් උගුර උණුසුම් ලුණු වතුරෙන් දවසට තුන් හතර විටක් සේදීමෙන් රිදුම අඩු වෙයි. උණ තිබෙන දිනවල දී කැඳ, කිරි, මෝල්ටඩ් මිල්ක්, වතුර යනාදිය බීමට හොඳයි. මේ රෝගය සුව කිරීමට වඩා ඉන් වැළකීම මැනවි. ඒ සඳහා ඉතා හොඳ ක්රමය නම් ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා රෝගියා වෙන ම කාමරයක ඇඳක් මත හොවාලීමයි. මෙසේ කිරීමෙන් රෝගියාට අතුරු ආබාධ සෑදීම ද අන් අයට රෝගය බෝවීම ද වළක්වාගත හැකිය. කැස්සෙන් කැඩී යන සෙම ද සොටු ද තැන තැන නොදැමිය යුතුයි. | ||
| + | |||
| + | (කර්තෘ: [[ඊ.ඇම්. විජේරාම]]) | ||
(සංස්කරණය: 1970) | (සංස්කරණය: 1970) | ||
| − | [[ප්රවර්ගය:]] | + | [[ප්රවර්ගය: වෛද්ය විද්යාව]] |
| − | [[ප්රවර්ගය:]] | + | [[ප්රවර්ගය: ඉ]] |
12:14, 28 අප්රේල් 2025 වන විට නවතම සංශෝධනය
(Influenza). සාමාන්යයෙන් තුන්දා උණ නමින් දන්නා මෙය ශ්වසනශ්ලේෂ්මපටල ප්රදාහය සහිත බෝවෙන රෝගයකි. අතුරු ආබාධ නැති ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා උණ දවස් තුනෙන් බසී. තුන්දා උණය කියන්නේ ඒ නිසාය. මෙම උණ රෝගය වැලඳුණ විට බොහෝ සෙයින් ම සෑදෙන අතුරු ආබාධය නම් නියුමෝනියා නමැති පුප්ඵුස ප්රදාහයයි. එය නොයෙක් විට මාරක රෝගයක් විය හැකිය.
ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ප්රත්යෙක රෝගයක් හෝ ජනපද රෝගයක් හෝ විය හැකිය. ලංකාවේ මේ රෝගය බොහෝ සෙයින් තිබෙන්නේ ප්රත්යෙක රෝගයක් වශයෙනි. එහෙත් 1918 දී මේ රෝගය වසංගත රෝගයක් වශයෙන් මුළු ලොව සෑම තැන ම පැතිර ගියේය. ලෝකයේ කෝටියක් පමණ ජනයා එයින් මරුමුවට පත් වූහ. ලංකාවේත් දහස් ගණනක් මළහ. නියුමෝනියාව අතුරු ආබාධයක් වශයෙන් එකතු වුණු ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ජනපද රෝගයක් වශයෙන් වර්ෂ 1889 දී ද පැතිරී ගියේය. තුර්කිස්ථානයෙන් පටන් ගත් එය දොළොස් මාසයකින් මුළු ලොව ම පැතිර ගියේය. මෑතක දී ද ජනපද රෝගයක් මෙන් ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ලෝකයේ සෑම රටක ම පැතිර ගියේය. ආසියාතික ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා යයි නම් කරන ලද මේ රෝගයෙන් සිදු වූ මරණ කලින් වතාවලට වඩා අඩුය.
ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා රෝගයට හේතු වන්නේ වයිරසයකි. රෝගය පටන් ගන්නේ හදිසියෙනි. මුලින් ඇඟරුදාව ද හිසකැක්කුම ද ඇති වී වැඩි කාලයක් යන්නට මත්තෙන් ශරීරය වෙව්ලා උණ ගනී. පටන් ගැනීමේ දී ම උණ පැ. අංශක 101-102 දක්වා නගී. මේ සමඟ ම කෑම අරුචිය සහ තද අප්රාණික ගතියක් ද ඇති වෙයි. බොහෝ දෙනකුන්ට සෙම්ප්රතිශ්යාව සමඟ වියළි කැස්සක් ද උගුරේ රිදුමක් ද ඇති වන්නට පුළුවන. උගුර රතු පැහැ වී පෙනේ. බෙහෙත් බීවත් නොබීවත් තුන්වැනි දින උණ බසී. මෙය අතුරු ආබාධ නැති රෝගයේ කාලසීමාවයි. සමහර ලෙඩුන්ගේ අසනීපය මීට වඩා බරපතළය. උණ පැ. 104°ට හෝ පැ. 105°ට නඟී. ඇඟේ වේදනාව අධිකය. උණ අඩු වීමට දවස් හතරක් හෝ පහක් ගත වේ. නොඑසේ වී නම් නොයෙක් අතුරු ආබාධ පැමිණ රෝගය සුමාන ගණන් අල්ලා සිටීමට ද ඉඩ තිබේ. උණ බැස්ස පසු ද ඇඟෙහි අප්රාණික ගතිය සතියක් දෙකක් පවතී.
නියුමෝනියාව හැර ඇති වන වෙනත් අතුරු ආබාධ නම් පපුවේ සෙම්ප්රතිශ්යාව (bronchitis), කෝටරප්රදාහය (sinusitis), කන් පැසවිල්ල සහ බෙල්ලේ කිරිගඩු පැසවීම යනාදියයි.
ප්රතිකාර
සාමාන්ය ඉන්ෆ්ලුවෙන්සාව ප්රතිකාර නොකළ ද සුව වන රෝගයකි. හිසේ කැක්කුමට සහ ඇඟේ වේදනාවට ඇස්පිරින් පෙත්තක් හෝ දෙකක් ගැනීමෙන් පහසුව ලැබේ. උගුරේ රිදුම තිබේ නම් උගුර උණුසුම් ලුණු වතුරෙන් දවසට තුන් හතර විටක් සේදීමෙන් රිදුම අඩු වෙයි. උණ තිබෙන දිනවල දී කැඳ, කිරි, මෝල්ටඩ් මිල්ක්, වතුර යනාදිය බීමට හොඳයි. මේ රෝගය සුව කිරීමට වඩා ඉන් වැළකීම මැනවි. ඒ සඳහා ඉතා හොඳ ක්රමය නම් ඉන්ෆ්ලුවෙන්සා රෝගියා වෙන ම කාමරයක ඇඳක් මත හොවාලීමයි. මෙසේ කිරීමෙන් රෝගියාට අතුරු ආබාධ සෑදීම ද අන් අයට රෝගය බෝවීම ද වළක්වාගත හැකිය. කැස්සෙන් කැඩී යන සෙම ද සොටු ද තැන තැන නොදැමිය යුතුයි.
(කර්තෘ: ඊ.ඇම්. විජේරාම)
(සංස්කරණය: 1970)
