අනුමෝදනා
දානශීලාදි දසපින්කිරියවත් අතුරෙහි හෝ කිසි තැනෙක දැක්වෙන දොළොස්පින්කිරියවත් අතුරෙහි හෝ ඇතුළත් වන පින්කමෙකි. “පරෙහි දින්නාය පත්තියා වා අඤ්ඤාය වා පුඤ්ඤකිරියාය සාධු සුඪූති අනුමොදනවසෙන අබ්භනුමොදනං වෙදිතබ්බං” (අත්ථසාලිනී) යි කී හෙයින් අනුන් දුන් පින හෝ අනික් පින්කමක් හෝ සාධු යයි සතුටුවීම් වශයෙන් අනුමෝදන් වීම අනුමෝදනා යි දත යුතුයි.
තවද ඊර්‍ෂ්‍යා මාත්සර්‍ය්‍ය යන කෙලෙසුන් හා විහිංසාවිතර්කය ද දුරු කොට ගුණයෙහි පැහැදුණු සිත් ඇති තැනැත්තේ පින් අනුමෝදන් වන්නේය. එහි විපාක වශයෙන් පුණ්‍යානුමොදකයා මහේශාක්‍ය වෙයි. සුරූප වූයේ භෝගසම්පත් ඇත්තේ හැම කල්හි සතුටු සිත් ඇත්තේ දීර්ඝායුෂ ලබන්නේ ද වේ. සිවුපනස්කෙළක් ධනය වියදම් කොට දෙව්රම් වෙහෙර කරවා බුදුපාමොක් සඟනට පුදන කල්හි අනේපිඬු සිටාණන්ගේ පුණ්‍යසම්පත්තිය දැක සතුටු වූ මිනිසෙක් කහවණුවකුදු වියදම් නොකොට කායික වතාවතකුදු නැතිව බසකුදු නොපවසා හුදු චිත්තප්‍රසාදමාත්‍රයෙන් මහත් වූ සම්පත් ලද්දේ යයි සඳහන් වේ.
(සංස්කරණය:1963)
