අබූත දෙවි
මල්වර නම් දේශයේ සිට මක්කම පසු කොට වලබාහු නම් නුවරට පැමිණි කුමරකු ලෙස හඳුන්වනු ලබන දෙවියෙකි. අබූත දෙවියන් පිළිබඳ තොරතුරු එම දෙවියන් ගැන වූ කවිවල දැක්වේ. ගජබා රජු විසින් හෙතෙම වාහල්කඩ දොරටුපල් තනතුරට පත් කරනු ලැබීය. එහෙත් ඔහු රජුට විරුද්ධව කුමන්ත්‍රණය කිරීම හේතු කොට ගෙන ගම් පිහිල්ලෙහි දී මරණයට පත් කරන ලදුයෙන් ඔහුගේ අවතාරය සතර නිධානය මුර කිරීමෙහි යෙදුණේය. තිසුලවියක් අතින් ගෙන සිටින මොහු දරුවන් වඩාගෙන සිටින සේ ද පෙනී වින කරයි. දුනුහී ගන්න ඔහු දුන්නගම, අහම හා හුන්නස්ගිරි පව්ව මත වූ බලකොටුව යන ස්ථානවල ගැවසෙයි. මොහු ඇළ දොළ අසල ද ගැවසෙන හෙයින් ඔයදෙවී යන නමින් ද හැදින්වේ. අබුත දෙවියන් ගැන වූ අන් කවියක සඳහන් පරිදි ඔහු ගොඩබැස්සේ මන්නාරමටය. ඔහු මරන්නට අණ කරන ලද්දේ බබාහු නම් රජකු විසිනි. ගම් පිහිල්ල නම් ස්ථානයක දී ඔහුගේ හිස ගස දමන ලදි. ඇත් වෙස් ගන්නා ඔහු කුඹුක් ගස් සමීපයෙහි ද දුම්බර හා බෝගම්බර කඳු නවයක ද වාසය කරන බව කියනු ලැබේ.
තවත් කථාවකට අනුව, අබූත කුමරු වනාහි සත් මුහුද තරණය කොට මෙහි පැමිණියෙකි. අධික කායබලයෙන් යුක්ත වූ හෙතෙම පියරජු විසින් මුහුදේ පාකොට හරින ලද්දේ, ලක්දිවට ගොඩ බැස නොයෙක් දස්කම් පෑය. මෙහි රජු විසින් සිරකරන ලද හෙතෙම පසුව මාතලේට පලාගොස් එහි රජකළ ගජබාහු නම් ප්‍රාදේශික රජුගේ ඇමතියෙකු වශයෙන් කල් යැවීය. එහෙත් ඔහුගේ කායබලය තමාට අනතුරක් බව දුටු රජ තෙමේ ඔහු පිහිල්ල නමින් හැඳින්වෙන නාන තොටට ගෙන ගොස් මැරවීය. තම ගොඩ දී දෙකඩ කොට කැපුවොත් රට ගින්නෙන් විනාශ වන බව ද දියේ දී එසේ කැපුවොත් රට දියෙන් විනාශ වන බව ද ඔහු රජුට කියා අඩක් දියට ද අඩක් ගොඩට ද යන සේ දෙපළු කරන ලෙස කීවේලු. මෙසේ මරවන ලද අබූතගේ ඉහළ කොටසින් අබූත දෙවියන් ද පහළ කොටසින් අබූත දේවිය ද උපන් බව කියති. අබූත කුමරු දියකඩක් අසල දී මරණයට පත් කරන ලදැයි යන්න මෙම පුවත් තුනෙන් ම හෙළිවේ. මේ කථා පුවතෙහි දැක්වෙන ස්ථාන නාම අනුව අබූත කඳුරට දෙවි කෙනෙකු බව පැහැදිලිය. මොහු පිළිබඳ පුවත මහනුවර රාජ්‍ය සමයෙහි ඇති වූවක් යයි අනුමාන කළ හැකිය.
කඩවර උපත, ආඬිකඩවර ආදී තොවිල්වල අබූත කඩවර නමින් හැදින්වෙන දෙවියෙක් ද ඇත. දළුමුර පිදුම් කවියක අබූත බණ්ඩාර නමැති දෙවියෙකු ගැන ද කියවේ. පඬුවස් නුවර ශාන්තියක දී අබූත යකුන් 500ක් සිටි බව ද කියැවේ. මොවුන් කවුරුදැයි නිශ්චය වශයෙන් කීම දුෂ්කරය. අබූත දෙවියන්ගේ මල්යහන් කවි කීපයක් පහත දැක්වේ:-
"චන්ද්‍ර මඬල සඳ පායන විලස ට
ඉන්ද්‍රනීල නම් මැණිකක් විලස ට
සුබ්‍රවර්ණ නම් සළුවක් ඉණ ව ට
වික්‍රමයෙන් වැඩියයි මක්කමය ට
පෙර මහ බල ඇති දෙවියො කියන්නේ
කර මහ ගිනියම් ලෙඩ කරවන්නේ
පර ගහ කළ ලෙඩ මන්ද හරින්නේ
මොරගහ වෙල සෙල්ලමයි කරන්නේ
ගජාබාහු පුර නුවරට එන් නේ
අදට නවාතැන් සිටිනු කියන් නේ
වාහල්කඩේ මුර ජාම කරන් නේ
අබූත දෙවි මල් යහන වඩින් නේ"
(සංස්කරණය:1963)
