(1865-1929). සිංහල කවියෙකි. ග්‍රන්ථකර්තෘවරයෙකු, සඟරා සංස්කාරකයකු හා වාදියකු ලෙසින්ද කටයුතු කෙළේය. 1865 අවුරුද්දෙහි වීදාගම දී උත්පත්තිය ලැබූ ඔහුට කුඩා වියෙහි ව්‍යවහාර කළ නාමය එපිපේනියස්ය. සුදුසු වියේදී සිංහලයත් ඉංග්‍රීසියත් මඳක් දුර හදාළ පසු එපිපේනියස්ගේ සිත නැමී ගියේ සිංහල කාව්‍ය කලාව කෙරෙහිය. එකල සුප්‍රසිද්ධ කවියෙකු වූ බේරුවල සිරිදියස් සිල්වාගේ ආශ්‍රයට පැමිණීමෙන් එපිපේනියස් කාව්‍යකරණය ගැන ගුරුහරුකම් සමඟ උසස් භාෂා ඥානයක් ද ලබා ගත්තේය. මෙසේ ඉගෙනීම ලත් ඔහු උපගුරු පදවියකට පත්කරගනු ලැබීය. අනතුරුව ප්‍රධානාචාර්යවරයකු වූ ඔහු බොහෝ කලක් කොළඹ මෝදර ශුද්ධ වූ ජෝන් ගේ පාසලෙහි කටයුතු කළේය. 1903 දී නොතාරිස් පදවියක් ලබා පාසල් ඇදුරුකමින් අස්ව හොරණට ගිය ඒ මහතා "ඥානාර්ථ ප්‍රදීප" පත්‍රයට ලියුම් සහ කවි සැපයීමත් පොත් බිහිකිරීමත් නිසා ලේඛකයකු හැටියටත් කවියෙකු හැටියටත් රටෙහි පිළිගැනිණ. උත්පත්තියෙන් හේ රෙපරමාදු සභාවට අයත් වූවෙකි. එහෙත් පසු කාලයක හේ රෝමානු කතෝලික සමය වැලඳ ගත්තේය.
අවවාද රත්නාකරය, දිව්‍යපුත්‍ර වර්ණනාව, ස්ත්‍රී රත්නය, ගිහිවත, බයිබලයේ සත්‍යතාවය යන ග්‍රන්ථ ලියන ලද්දේ අභයකෝන් මහතා විසිනි. අවසනට සඳහන් පොත "බයිබල් විභාගය" නමින් ප්‍රකාශයට පැමිණි සමය වාද පොතකට පිළිතුරු වී. කිසිවකුගේ සිත නොරිදෙන පරිදි ඒ පිළිතුරු සපයා තිබුණු බවත් ඒ නිසා කර්තෘ කෙරෙහි පැවති හොඳ හිත දියුණු වූ බවත් කියති. සිංහල මිත්‍රයා සඟරාව අරඹා පුරා තුන් වසක් පවත්වාගෙන ගියේද බෞද්ධ ක්‍රිස්තියානි ගිහි පැවදි උගතුන්ගේ අනුග්‍රහය ඇතිවිය. අභයකෝන් මහතා 1929 දී පරලෝ සැපත් විය.
(සංස්කරණය:1963)
