සොකරි කතාව
ආඬි ගුරුකුට භාර්යාව වූ සොකරි නම් ස්ත්‍රියක සම්බන්ධ කොට ගෙතුණු සිව්පද පොතකි. ස්ත්‍රී පුරුෂ චරිතයන්ගේ චපල ස්වභාවය උපහාසයට ලක්කොට ලීම පිණිස විකට නාටකයක් ලෙස පිළියෙල වී තිබේ. ගැමි වහරට ඉතා ළංවූ බසින් ලියැවුණු කවි 169කින් යුක්ත ය.
සොකරි නම් වූ ස්ත්‍රියක භාර්යාව කොටගත් ආඬි ගුරෙකු කාසි දේශයෙහි සිටියේ ය. එහි සිය දිවි පෙවෙත ගෙන යාමට දුෂ්කර වූ හෙයින් ඒ පිණිස සිංහල දේශයට යන්නට හේ සිතී ය. ඊට අඹුවත් පොළඹවා ගෙන මග වියදම් සපයාගත් ඔහු එය පරයකු ලවා ගෙන්වාගෙන නැව් නැග්ගේ ය. හලාවතට ගොඩ බට ඔවුහු තඹරාවිල පෙදෙසක මඩමක නතර වී ගත් හ. දි‍නෙක තඹරාවිල වෙදරාළගේ බල්ලකු විසින් ආඬිගුරුගේ කකුලක් සපාකන ලද්දේ ය. ආඬිගුරා මහල්ලෙකි. සොකරිය තරුණ ය. කකුලට වෙදකම් කිරීමට පැමිණි වෙදරාළ සමග විශ්වාසයට පත් ඇය ඔහු සමග පලා ගොස් වෙදගෙදර නැවතුණා ය. නිමිති අල්ලමින් පේන අසමින් ආඬිගුරා සොකරිය සොයන්නට විය. මේ කථාසාරාංශයයි. පොත අගට සොකරියගේ දරු නැළවිල්ලක් ද වෙයි. වෙදරාළ හා විශ්වාසයට පැමිණි පසු ඇයට ලැබුණු දරුවකු සම්බන්ධ පුවතක් කියතැ’යි සිතෙන ඉන් සොකරි කතාවේ ඌනත්වයක් පළවේ.
කවියා ආඬිගුරුගේ ස්වරූපය මැනවින් පිළිඹිබු කර තිබේ. සොකරි නැටුම නම් විකට නාටකය මේ පොතේ කතාව අනුව පිළියෙල කරගත්තකි.
(කර්තෘ: ඩී.සී. දිසානායක: 1956)
(සංස්කරණය නොකළ)
