නිර්රේඛන චිත්‍ර
අපට යමත් පෙනෙන්නේ එහි වූ එළිය හා අඳුරෙනි. යමක් අපේ ඇසට මුලින් ම ග්‍රහණය වන්නේ රේඛාවෙන් නොවේ. ශිල්පියාගේ දක්ෂකම නිසා එය රේඛාවකින් වෙන්කර දකී.
පැහැයේ ප්‍රභේද ආදිය දැක්වීමේ දී අපට රේඛාව නොපෙනේ. සමකාලීන චිත්‍රයන්හි රේඛාවට ඇති තැනක් නැත. පෙරදිග ශිල්පී සම්ප්‍රදායයයේ රේඛාවට විශේෂ තැනක් ඇත.
පෙරදිග ශිල්පියා යමක් දකින්නට උත්සාහ කෙළේ සිතිනි. ඔහු සිතින් දකින දෙය චිත්‍රයට නැඟුවේ ය. ඒ හේතුවෙන් ඔහුට රේඛාව වුවමනා විය.
අපරදිග ශිල්පියා යමක් දැක්කේ ස්වභාවිකත්වයෙනි. ඒ ඇසෙන් ය. ඒ නිසා ඔහු එය එසේ ම චිත්‍රයට නැඟුවේ ය. මෙයයි, පෙර අපර දෙදිග ඇති ප්‍රධාන වෙනස.
අපේ ශිල්පීන් ආදියේ පටන් ම රේඛාවට මුල් තැන දෙමින් වස්තූන් හා අදහස් චිත්‍රයට නැඟූ අතර අපරදිග ශිල්පියා සිතැඟිවලට වඩා වස්තුවට මුල් තැන දුන්නේ ය. ඔහු එය පදාස වශයෙන් එළිය හා අඳුරට තැන දී චිත්‍රය නිර්මාණය කෙළේ ය.
මෑත කාලය වන විට යුරෝපීය ආභාසය ලබා චිත්‍රයේ තිබූ රේඛාව අමතක කොට දමා අපේ ශිල්පීහු ද චිත්‍ර අඳින්නට පටන් ගත්හ.
මයිකල් අන්ජෙලෝ, ලියනාඩෝ ඩා වින්චි ආදි යුරෝපීය පැරණි ශිල්පීන්ගේ චිත්‍රවලට මුල් තැනක් නොලැබී ගියේ ඔවුන්ගේ පාරම්පරික සම්ප්‍රදාය නිසා ය. එක එක ශිල්පියා වෙන වෙන ම බැලීම යුරෝපීය සම්ප්‍රදායයි.
පෙරදිග ශිල්පියා පරම්පරාවෙන් බැලූ ශිල්පියෙකි. මේ රටේ මෑත කාලයේ සිටි උසස් ශිල්පීන් වන මුදළිඳු ඒ.සී.ජී.ඇස්. අමරසේකර, ජේ.ඩී.ඒ. පෙරේරා වැනි විශ්වකීර්තියට පත් ශිල්පීහු රේඛාව අනුගමනය නොකළ යුරෝපීය සම්ප්‍රදායය වැඩිදියුණු කළ අය වෙති. වර්තමාන සමකාලීන බොහෝ ශිල්පීහු නිර්රේඛන සම්ප්‍රදාය අනුගමනය කරමින් සිත්තම් කරති.
කැලණි විහාරයේ නව සිත්තම් කළ සෝලියස් මැන්දිස්, මාවනැල්ලේ අයගම විසූ සිංගාර ගුරුන්නාන්සේ ආදිහු පැරණි සිත්තර සම්ප්‍රදායයෙන් ම සිත්තම් කළහ.
ඇම්. සාර්ලිස්, ඩබ්.ජේ. ජනෝරිස්, හෙන්රිකස් ආදි පාරම්පරික ශිල්පීහු ද නිර්රේඛන චිත්‍ර සම්ප්‍රදාය අනුගමනය කරමින් චිත්‍ර ඇන්ද මෑත යුගයේ සිටි ශිල්පීහු වෙති.
(කර්තෘ: ඇස්.පී. චාර්ල්ස්)
(සංස්කරණය නොකළ)
