ආකර්
(Acre). ඊශ්‍රායලයෙහි ආකර් බොක්කෙහි වූ කුඩා වරායක් හා නගරයක් ද මෙනමින් හැඳින්වේ. තුන්වැනි ශතවර්ෂයේ දී මිසරය පාලනය කළ දෙවැනි ටොලමි (ෆිලඩෙල්ෆස්) රජුගේ නම සලකා මේ නගරයට ටොලමේස් යන නාමය ද එක් කලක දී ව්‍යවහාර විය. මිසර පාලක තෙවැනි තුට්මෝස් අතට පත් වූ ආකර් නගරය පසු කාලයේ දී ඇසිරියන්වරුන්ට යටත් විය. ක්‍රි.ව. 638 දී අරාබිවරුන් අතට පත් වූ නමුත් පළමුවැනි කුරුස යුද්ධයේ දී (1104) මෙනුවර පළමුවැනි බෝල්ඩ්වින් රජු විසින් අල්ලා ගනු ලැබීය. දෙවැනි කුරුස යුද්ධයේ දී පලස්තීන නායක සලාදීන්ට ද තුන්වැනි කුරුස යුද්ධයේ දී එංගලන්තයේ රිචඩ් I රජුට සහ ප්‍රංසයේ පිලිප් රජුට ද මෙය හිමි විය. 1291 දී සරසන්වරුන්ට ද 1517 දී තුර්කීන්ට ද මේ නගරය අයිති විය. මහා බ්‍රිතාන්‍යයෙන් ආධාර ලබාගත් තුර්කිය 1799 දී මේ නගරය නැපෝලියන්ගෙන් ආරක්ෂා කර ගත්තේය. ටික කලක් මිසරයේ ඊබ්‍රාහිම් පාෂාගේ ආධිපත්‍යය යටතේ පැවති මෙය 1840 දී ඔහුගෙන් මුදා ගැනීමට ද තුර්කිය සමත් විය. 1918 දී මෙය බ්‍රිතාන්‍යයන් සතු වුව ද 1948 දී පලස්තීනය බෙදීමේ දී අරාබින්ට පැවරිණ. එහෙත් ඊශ්‍රායල්වරුන් විසින් යුද බලෙන් අල්ලා ගත් මේ නගරයේ අයිතිය පිළිබඳ අවසාන තීරණයක් 1950 දී ද නොදක්නා ලදි. ආකර්හි කෞතුක ගොඩනැඟිලි අතර 18 වැනි ශත වර්ෂයේ දී පමණ ඉදිකරන ලද තවලම් පොළවල් සතරක් ද 19 වැනි ශතවර්ෂයට අයත් මුස්ලිම් පල්ලි, ස්නානාගාර හා වෙළෙඳපොළක් ද ඇත. පුරාණයේ පටන් ම දමස්කස් හා මිසරය අතර වූ වෙළෙඳ මාර්ගයෙහි පිහිටි හෙයින් ද වරායක් වූ හෙයින් ද විශේෂයෙන් ම 18 වැනි හා 19 වැනි ශතවර්ෂවල දී ආකර් වැදගත් වෙළෙඳ මධ්‍යස්ථානයක් වූයේය. 20 වැනි ශතවර්ෂයේ දී පලස්තීනයේ දුම්රිය ගමනාගමනය දියුණුවීමෙන් පසු වෙළෙඳාම අතින් ආකර් නගරයේ පැවති වැදගත්කම අඩුව ගියේය. බහායි ආගමේ ප්‍රධාන පූජනීය ස්ථානය ද ආකර් නගරයයි. ආකර් අවට පෙදෙස සාරවත් ගොවිබිම්වලින් යුක්තය. මුසුන්, රිදී, පිත්තල හා මැටි බඳුන් යන මේවා සෑදීම ආකර්හි චිරාගත හස්තකර්මාන්තය. සායම්, ගිනිපෙට්ටි, සිසිල් බීම, උළුගඩොළු හා ප්ලාස්ටික් කර්මාන්ත මෙහි දියුණුව පවත්නා නවීන කර්මාන්තය. අරාබි හා යුදෙව් ජාතිකයන්ගෙන් යුත් මෙහි ජනගහනය (1951) 16,000ක් පමණ විය.
(සංස්කරණය: 1965)
