ජාවා මිනිසා (Java Man)
ප‍්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ විසූ වඳ වී ගිය මානවයෙකි. ජාවා දූපතෙන් (නූතන ඉන්දුනීසියාවෙන්) සොයා ගත් ෆොසිලවලින් හඳුනා ගැනිණි. 1891 දී සෝලෝ ගඟ අසබඩ ටි‍්‍රනිල්හි දී ඉයුජින් ඩුබොවා නමැති ඕලන්ද ජාතික වෛද්‍යවරයකු විසින් සොයා ගැනුණු මෙම ජාවා මානවයාගේ කපාල පියස්ස සහ ඌර්වස්ථිය ඍජු කාය විලාශය සහිත (හෝමෝ ඉරෙක්ටස්) මානව විශේෂයට අයත් මානවයන්ගේ ෆොසිල අතරින් ප‍්‍රථමයෙන් ම හමුවූ අවශේෂ වේ. කෙසේ වුවත් ඩුබොවා විසින් තම සොයා ගැනීම පළමුව වර්ගීකරණය කරනු ලැබූයේ ‘පිනේකාන්ත්‍රොපස් ඉරෙක්ටස්’ ලෙසිනි.
(පින්තූරය)
සන්ගිරාන්හි දී සොයා ගැනුණු ෆොසිල සහ 1936 දී මොඞ්ජුන්ර්ටෝහි දී සොයා ගැනුණු ළදරුවකුගේ අවශේෂවලින් හෙළිවනුයේ හෝමෝ ඉරෙක්ටස් මානවයන් පූර්ව සහ මධ්‍යම ප්ලයිස්ටොසීන යුගයෙහි දී (ශතවර්ෂ 500,000 සිට 1,000,000කට පෙර) ජාවා දූපතෙහි විසූ බවයි. ඝන සෙමී. 900ක පමණ මධ්‍ය අගයක් ගන්නා කපාල ධාරිතාවක් ද (මෙය හෝමෝ ඉරෙක්ටස් විශේෂයට අයත්, පසුව සොයා ගැනුණු නියැදිවල කපාල ධාරිතාවට වඩා අඩු අගයක් ගනී.) කුඩා නළල් තලයකින් යුතු පැතැලි මුහුණකින් ද ප‍්‍රබල හනුක පේශි සන්ධානය සඳහා සැකැසුණු හිස මුදුනෙහි වන ශරීර වැටියකින් ද අපර කපාල අවමුර්ධියකින් ද හොඳින් වැඩුණු අධිඅක්ෂි කූපවැටිවලින් ද විශාල තල්ලකින් ද නිකටක් රහිත විශාල ශක්තිමත් යටි හනුවකින් ද ජාවා මිනිසා සමන්විත වෙයි. අර්ධ වශයෙන් අතිපිහිත වන විශාල රදනක දත් වැනි ඇතැම් වානර ලක්ෂණ ඇත ද ඔහුගේ දත් අවශ්‍යයෙන් ම මානව ලක්ෂණ ප‍්‍රකට කරයි. නූතන මිනිසා මෙන් ම ජාවා මිනිසා ද පූර්ණ කය ඍජුව තබා ගෙන ඇවිද්ද බව ද උසින් මී. 1.71ක් පමණ බව ද ඔහුගේ ඌර්වස්ථිවලින් පෙනී යයි. මිය යන විට පස් හැවිරිදි වියැති මොඞ්ජුකර්ටෝ ළදරුවාගේ හිස් කබල, ඒ වන විට හොඳින් වැඩුණු අධි අහිකූප වැටිවලින් සහ පසුපසට බෑවුම් වන නළල් තලයකින් යුක්ත විය. ජාවා මානවයා හෝමෝ ඉරෙක්ටස් විශේෂයට ම අයත් පීකිං මානවයාට වඩා ආදි කල්පිත මානවයකු සේ සැලකෙයි.
ශ‍්‍රීමතී පෙරේරා
