අවාර්වරු
අතීතයෙහි යුරෝපයේ විසූ වීශූර් නමින් හැදින්වුණා වූ ආසියාතික තුර්කි පෙළපතකින් පැවත ආ එඬේර ගෝත්‍රයට අයත්ව සිටි මිනිසුන් වර්ගයකි. මොවුන් මොංගෝලියන් වර්ගයට අයත් යයි ද මතයක් වෙයි. අවාර්වරුන්ගේ මුල් භූමිය මධ්‍යම ආසියාවේ බවත් ඔවුන් පස්වන සියවස අග හරියේ දී පමණ යුරෝපයට සංක්‍රමණය වී වොල්ගා ගඟ, කැස්පියන් මුහුද සහ ඩොන් ගඟ අවට ප්‍රදේශවල වාසය කළ බවත් පෙනේ. ක්‍රි.ව. 550 පමණ වන තෙක් මේ ප්‍රදේශයට අධිපතිව සිටි ඔව්හු හවන සියවසේ අවසාන භාගයේ දී තුර්කි ජාතිකයනට යටත් වූහ. ඉන්පසු ඔවුන් කලින් විසූ ප්‍රදේශය අත්හැර බටහිර දෙසට සංක්‍රමණය වී ඩේසියාහි පදිංචි වූ බව කියති. ඔව්හු ජස්ටිනියන් නමැති රෝම අධිරාජයාගේ කාලයේ දී රෝම යුද්ධ හමුදාවේ සේවයට බැඳුණහ. ඩැල්මේෂියා ප්‍රදේශයේ දේශපාලන බලය අල්වා ගත් ඔවුන්ගේ ආධිපත්‍යය මද කලකට පසු තුරිංගියාව හා ඉතාලිය දෙසට ද පැතිර ගිය බව පෙනේ. එහෙත් ක්‍රි.ව. 640 දී පමණ ඩැල්මේෂියා ප්‍රදේශය අහිමි වීම නිසා ඔවුන්ගේ බලය පැතෝනියා ප්‍රදේශයට පමණක් සීමා විය. ක්‍රි.ව. 827 දී පමණ ෂාලමේන් රජු විසින් අවාර්වරුන් පරාජයට පත් කරනු ලැබීමෙන් පසු ඔවුන් පිළිබඳව ඉතිහාසයෙහි කිසිදු සඳහනක් නැත්තේ ස්ලාව්, බල්ගර් හා ජර්මන් යන යුරෝපීය ජාතීන් සමඟ ඔවුන් මිශ්‍ර වී යාම නිසා විය යුතුය. එහෙත් පහළ ඕස්ට්‍රියාවේ එර්ලොව් නමින් දන්නා ගංගා නිම්නය 'අවාර් දේශය' යනුවෙන් දහවන සියවසේ දී හැඳින්වුණු බැවින් මඳ වශයෙන් වත් ඔවුන් එකල ද ශේෂ වී සිටින්නට ඇතැයි සිතිය හැකිය. කොකේසස් කඳු අසල ජීවත් වූ ලෙස්ගියන් නමින් හැඳින්වුණු ගෝත්‍රයක කොටසක් ද අවාර් නමින් ප්‍රසිද්ධ විය. 100,000ක් පමණ වූ මේ ගෝත්‍රිකයන් එක් අවස්ථාවක දී රුසියානුන් සමග යුද වැදුණු බව කියති.
(සංස්කරණය: 1965)
