අහල්යා
බ්රහ්මයා විසින් ප්රථමවරට මවන ලද ස්ත්රිය යයි කියනු ලබන අහල්යා තොමෝ ගෞතම ඍෂිවරයාට භාර්ය්යා වූවාය. ඔහු දෙදෙන මිථිලා දේශයෙහි අසපුවක තවුස්දම් රකිමින් වාසය කළාහුය. දෙවඟනකට වඩා අධික වූ රූපශ්රීයෙන් හෙබි අහල්යාවගේ රූසපුවෙහි ඇලුණු ඉන්ද්රයා දිනක් ගෞතම ඍෂිවරයා ස්නානය සඳහා ගිය කල්හි ඔහුගේ වේශයෙන් ඇය කරා පැමිණියේය. ඔහු අසපුවෙන් පිටතට පා නැඟූ ඇසිල්ලෙහි ම ගෞතම ඍෂිවරයා ද එහි පැමිණියේය. තාපස වේශයෙන් පැනයන ඉන්ද්රයා දුටු ඍෂි තෙමේ ඔහුට ශාප කොට අහල්යාව අමතා "තී අදෘශ්යමානව වාතය පමණක් ආහාර වශයෙන් ගෙන අළු මතුපිට ශයනය කරමින් දීර්ඝ කාලයක් ගතවන තුරු පසුතැවිලි දුකින් මෙහි වාසය කරව, යම් දිනක රාමකුමාරයා මෙහි පැමිණේ ද එකල ඔහුට ආගන්තුක සත්කාර කිරීමෙන් පසු තී පාපයෙන් මිදෙන්නෙහි" යයි කියා තවුස්දම් රැකීමට ගියේය. මේ ශාපය පරිදි දීර්ඝ කාලයක් එසේ සිටි අහල්යා තොමෝ රාමකුමාරයාගේ පාදස්පර්ශය ලැබ ශාපයෙන් මිදී නැවතත් ගෞතම ඍෂිවරයාගේ භර්ය්යාව වූවාය.
අහල්යා පිළිබඳ මේ කථා පුවත කථාසරිත්සාගරාදි ග්රන්ථවල මීට මඳක් වෙනස් අයුරකින් දක්නට ලැබේ.
(සංස්කරණය: 1965)
