ආහාර ද්‍රව්‍ය බාල කිරීම
ආහාරපාන ද්‍රව්‍යයන්ගේ ප්‍රමාණය වැඩි කිරීමට පිටස්තර ද්‍රව්‍ය එකතු කිරීමෙන් හෝ ඒවායේ පෙනුම වැඩි කිරීමට වර්ණ හෝ රසායනික ද්‍රව්‍ය යෙදීමෙන් හෝ ඒවා බාල කිරීම කාලාන්තරයක පටන්ම පවත්නා කූට ව්‍යාපාරයක් බව පෙනේ. වයින්, බීර ආදි බිම වර්ග බාල කිරීමේ පුරුද්දක් පැවති බව නොයෙකුත් පැරණි ග්‍රන්ථයන්හි සඳහන් වන අතර ඇතන්ස් නගරයේ වයින් පරීක්ෂකයන් සිටි බව ද "ඒල්" නමැති බීර වර්ගයේ රසබලන්නා පළාත් පාලන ආයතනානුබද්ධ පැරණි ම නිලධාරියකු වූ බව ද පෙනේ. පැරණි රෝම ග්‍රන්ථකාරයකු වන (ජ්‍යෙෂ්ඨ) ප්ලිනීගේ ග්‍රන්ථයක සඳහන් වන පරිදි පෙර දිනවල පොම්පෙයි නගරයේ විනාශයට පාන්වලට "සුදුපස්" එකතු කරනු ලැබීය. වයින් බාල කිරීම තහනම් කළ නීති ග්‍රීසිය ඉතාලිය යන දෙරටෙහිම පනවා තිබුණු බව පෙනේ. වෙනත් රටවල ද වරින්වර මෙවැනි නීති පැනවී තිබුණු බව ඉතිහාසයෙන් පැහැදිලිය. වාණිජ ශිෂ්ටා චාරයේ පැතිරයාමත් සමඟ මෙවැනි නීති වැඩි වැඩියෙන් පැනවීමට සිදු වී යයි එම නීති පිළිබඳ නූතන ඉතිහාසයෙහි දැක් වේ. බාල කරන ලද ආහාර බහුජනයාට ශාරීරික වශයෙන් හෝ ආර්ථික වශයෙන් අහිතකර වීමත් නියම භාණ්ඩය සපයන අවංක නිෂ්පාදකයාට සිදුවන පාඩුවත් යන කරුණු දෙක ආහාර බාල කිරීම වැළැක්වීමේ ව්‍යාපාරයට මූලික හේතු විය.
ආහාර වර්ග කල් තබා ගැනීම සඳහා යොදනු ලබන රසායන ද්‍රව්‍ය සමහර විට ආහාර බාල කරනු සඳහාත් යොදනු ලැබේ. ඇතැම් ආහාර විශේෂ යක ඇති පළුදු සැඟවීමට ද පහත් බව වසාලීමට ද එම රසායන ද්‍රව්‍ය උපයෝගී කර ගන්නා හෙයිනි. ලෝක යුද්ධ සමයේ දී ආහාර හිඟය හේතු කොට ගෙන කූට වෙළෙඳුන්ට නොයෙක් විධියේ ආහාර බාල කිරිම්වලට ඉඩකඩ ලැබිණ. ශාකයන්ගෙන් ලබා ගන්නා තෙල් වෙනුවට ඛනිජ තෙල් වර්ග යෙදීම එක් ප්‍රධාන කූටෝපක්‍රමයක් විය. ඛනිජ තෙල් පෝෂණ ගුණයෙන් යුක්ත නොවීම ද A, K ආදි විටමින් අවශෝෂණය කිරීමේ ශක්තිය හීන කිරීම ද නිසා සෞඛ්‍යයට අහිත කර විය.
කිරිවලට වතුර හෝ ටින්කිරි, පිටිකිරි යනාදියත් අබවලට කුරක්කන් ඇට, මිරිස්වලට ගඩොල් කුඩු, හාල්වලට වැලි, වීවලට බොල්,ගම්මිරිස් වලට ගස්ලබු ඇට, මීපැණිවලට උණුකරන ලද සීනි යනාදි වශයෙනුත් මිශ්‍ර කිරීම අද මෙරට සිදු වන ආහාර බාල කිරිම්වලට නිදසුන් වේ.
(සංස්කරණය:1967)
