ඉහාරා සයිකකු
(1642-1693). 17 වැනි සියවසෙහි වැජැඹුණු ජපන් ලේඛකයෙකි. ඔසාකා නුවර දී උත්පත්තිය ලැබූ මොහුගේ මුල්කාලය ගත වූයේ ජනප්රිය පද්ය විශේෂයක් වූ හයිකු කව් රචනා කිරීමෙනි. ඉහාරාගේ ප්රබන්ධ ඒසා ශ්රෙෂ්ඨ නොවුව ද ශීඝ්ර රචකයකු වශයෙන් ඔහුගේ කීර්තිය ඉමහත් විය. 1684 දී ඔහු එක් දිනක් තුළ දී පද්ය 23,500ක් රචනය කළ බව සඳහන් වේ. කාව්ය ඉතිහාසයේ විස්මයජනක සිද්ධියක් වූ මෙය හේතුකොටගෙන ම ඔහු “විසිදාහේ කවියා” යන නාමයෙන් ද ප්රකට වූයේය.
පද්ය හැරුණු විට මේ ලේඛකයා විසින් නාට්ය රාශියක් ද කාව්ය විචාර ග්රන්ථ සමූහයක් ද සම්පාදනය කරන ලදි. එහෙත් ඔහු වඩා ප්රකට වී ඇත්තේ නවකථාකරුවකු වශයෙනි. ඔහුගේ නව කථා සජීව වූත් ව්යංගාත්මක වූත් ශෛලියකින් හෙබියේය. ඔහු තම නවකථාවන්හි ඉතා පරිස්සමෙන් වචන භාවිත කොට ඇති බව පෙනේ. මේ හැම ගුණයක් ම හයිකු කවියෙන් ලැබූ ආහාසයේ ප්රතිඵල බව පැහැදිලිය. ඉහාරාගේ නවකථා එවක ජපන් සමාජයේ සෑම අංශයක් ම නිරූපණය කරයි. ඇතැම් නවකථාවල එවක ජනසමාජයේ උසස් තැනක් ගත් වෙළඳ පන්තියේ කාමාසක්ත භාවය පිළිබිඹු වේ. ඔහුගේ ප්රථම නවකථාව මෙන් ම ඉතා ම ප්රකට නවකථාව ද වන "කොෂෝ කු ඉචිදායි ඔතෝකෝ" (පෙම් කිරීමට දිවි ගෙවූ මිනිසා) කෘතියෙන් නිරූපණය වන්නේ කාමා සක්තයකු සය හැවිරිදි වියේ සිට සැට හැවිරිදි වියේ දී ස්ත්රීන්ගෙන් පිරුණු දූපතකට යන තුරු ම ගත කළ ජීවිතයයි. ඉහාරා රණදෙටු පන්තිය (සමුරායි) ගැන ද නවකථා ලියුවේය. කිනම් විෂයයක් ගැන ලියුව ද ඔහු තම කෘතීන්ට උපහාස රසය නොඅඩුව කැවූ බව පෙනේ. නවකථාකරණය විෂයෙහි ඔහුගෙන් ඇති වූ ආහාසය ඔහු මිය යෑමෙන් පසුත් අවුරුදු බොහෝ ගණනක් මුළුල්ලේ ම පැවතිණි.
(සංස්කරණය: 1970)
