උග්ග-1
දඹදිව වැදෑරට හත්ථිගාමයෙහි විසූ ගෘහපතියෙකි. ඔහු සඟනට උපස්ථාන කළ ගිහියන් අතුරෙහි අග්ර බව බුදුහු වදාළ සේක. පියාගේ ඇවෑමෙන් සිටු තනතුරට පත් වූ හෙතෙම, බුදුන් හත්ථිගාමයේ නාගවනෝද්යානයට වැඩම කළ අවස්ථාවක, සත් දිනක සැණකෙළියක් නිමවා නළුවන් හා එඋයනට පැමිණියේය. බුදුරදුන් දැක මහත් ලජ්ජාවට පත් හෙතෙම උන්වහන්සේගෙන් බණ අසා අනාගාමී ඵලයට පැමිණියේය. සිය නළුවන් පලවා හැර සංඝෝපස්ථානයෙහි යෙදුණේය. රැයෙහි ශීලාදි ගුණයෙන් විශිෂ්ට වූ අරී සඟනට පමණක් උපස්ථාන කළ යුතු බව දෙවියන් කියා සිටිය ද සියල්ලනට එක සේ සත්කාර කෙළේය. ඔහු කෙරෙහි විශේෂ ගුණ අටක් විය.
1. බුදුන් දුටු කෙණෙහි ම ඔහුගේ සුරාමදය සිඳී ගියෙන් බුදුනට නමස්කාර කොට, දාන ශීල ආදිය ගැන උන්වහන්සේ කළ දේශනාවට කන්දීමට පිළිවන් විය.
2. හේ බුදුන් දෙසූ චතුරාර්ය්යසත්යය එක්වර වටහාගෙන මාර්ග ඵලයට පැමිණියේය.
3. තම භාර්යාවන් සතර දෙනාගේ අනාගතය සලසා දුන්නේය. එක් භාර්යාවකට කිසිදු ඊර්ෂ්යාවක් නැතිව ඇයට රුචි සැමියා ලබා දුන්නේය.
4. යහපත් ජීවිතයක් ගතකරන්නවුන් හා සමඟ සිය ධනය හවුලේ භුක්ති වින්දේය.
5. හැම සඟනට ම එක සේ උවටැන් කොට, දහම් ඇසුවේය. යම් ශ්රමණයන්වහන්සේ කෙනෙක් දහම් නොදෙසූ නම්, තමා උන්වහන්සේට දහම් දෙසුවේය.
6. නොයෙක් ශ්රමණයන්ගේ විශේෂතා ඔහුට දෙවියන් පැවැසූ නමුත්, හෙතෙම හැම ශ්රමණයන් වහන්සේට ම එක සේ දන් පිරිනැමීය.
7. දෙවියන් හා කතාබහ කිරීමෙහි සමත් වුව ද කිසිසේත් එයින් උඩඟු නොවීය.
8. තමා නැවැතත් මනුලොව නොඋපදින බව බුදුන් වදාළ හෙයින් මරණය ගැන බිය නොවීය.
පදුමුත්තර බුදුන් සමයෙහි ද ගහපති කුලයෙහි උපන් උග්ග සදහම් අසා අග්ර සංඝෝපස්ථායක තනතුර ප්රාර්ථනා කොට, ඒ සඳහා කළ බොහෝ පින්කම්වල ආනිශංසයෙන් ගෞතම බුදුන් කල මේ තත්වය ලැබූ බව සලකනු ලැබේ.
(සංස්කරණය: 1970)
