හෝරා ස්කන්ධය
ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රයට අයත් ස්කන්ධ පඤ්චකයෙන් එකකි. ජ්‍යොතිෂය පළමුවෙන් තන්ත්‍ර (සිද්ධාන්ත), හෝරා, සංහිතා යැයි කොටස් තුනකින් යුක්ත වුව ද පසුකාලයේ එක් ම තන්ත්‍ර (සිද්ධාන්ත) ස්කන්ධය, ගණිතය, කේරලීය කියා කොටස් දෙකකට බෙදීමෙන් ද සහිතාවට ගතයුතු ශකුතය හුදකලාව වෙන් කිරීමෙන් ද ස්කන්ධ පඤ්චකයක් විය. හෝරා ශබ්දය, දිවා රෑ යන අර්ථ ඇති ‘අහොරාත්‍ර’ ශබ්දයේ මුලකුරු වූ ‘අ’ යන්න හා අගකුර වූ ‘ත්‍ර’ යන්න ලොප් වීමෙන් සිද්ධ වී යයි ඇතැම් මතයි. මෙය වරාහමිහිර, කල්‍යාණවර්මාදි ග්‍රන්ථ කර්තෘවයටන්ට ද අනභිමත නොවී ය.
හෝරා යනු මිසර දේශිකයන් අතර හිරුට සහ රජුටත් ව්‍යවහෘත හෝර් නොහොත් ඕර් යන්නෙන් තද්භව වූවක් යයි ද සංස්කෘත භාෂාවේ ගමනාර්ථවත් ‘හොඩා’ ශබ්දයෙන් නිපන් ශබ්දයක් යයි ද හෝරා ශාස්ත්‍රය පරලෙව්හි කළ කර්ම විපාකය පවා ප්‍රකාශ කරන පරලෝකවාසී ‘හුරං’ යන නිපාතයෙන් හෝ ‘හුර’යන ධාතුවෙන් හෝ සිද්ධ වූ ශබ්දයක් යයි ද ආදී වශයෙන් මේ පිළිබද මතභේද කිහිපයකි. පුර්ව ජන්මයන්හි කරන ලද ශුභ වූ ද අශුභ වූ ද ශුභා’ශුභ දෙකකින් මිශ්‍ර වූ ද යන තුන් ප්‍රකාර වූ කර්මයාගේ විපාක හෙවත් අන්‍ය ජන්මාන්තරයන්හි කරන ලද ශුභා’ශුභ කර්මයන්ගේ ඉෂ්ටා’නිෂ්ට විපාක සංහතිය න්‍යාය විසින් පරික්ෂා කර ගැනීමට ඉවහල් වූ ශාස්ත්‍රය ‘හෝරා’ නම් වේ. සත්වයන්ගේ උත්පත්ති කාලයන්හි ග්‍රහරාශි, නක්ෂත්‍රාදිය පැවති පරිද්දෙන් කලින් කල චාර වශයෙන් ග්‍රහතරු පවත්නා පරිද්දෙන් ද ඒ ඒ ග්‍රහයන්ගේ දශා’න්තර්දශාදිය අනුව ද සත්වයන්ට වන ශුභා’ශුභ විපාක උගන්වන විද්‍යාව නොහොත් ඒ විද්‍යාව ලියා තිබෙන පොත්පත් ආදිය ‘හෝරා ශාස්ත්‍රය’ නමින් හැඳින්වේ.
වෛද්‍ය, ඡන්දස්, අලංකාර, තර්ත, ව්‍යකරණාදී වෙනත් ශාස්ත්‍ර හුදෙක් ඓහ-ලෞකිකත්වය පිණිස වුව ද හෝරා ශාස්ත්‍රය එසේ නොව උභයාර්ථ සංසිද්ධිය සම්බන්ධ කරුණු ද දැන ගැනීමට ඉවහල් වන බැවින් ශ්‍රේෂ්ඨත්වයෙහි ලා සලකනු ලැබේ. යමෙක් යම් තත්වයකට පැමිණෙන්නට මත්තෙන් ඔහුගේ දේහ ලක්ෂණ, ප්‍රඥාව, ශාස්ත්‍ර ඥානය, ක්‍රියා කෞෂල්‍ය, භූමි, යාන, වාහන, ධන, තනතුරු ආදිය පිළිබඳ විස්තරයක් දැන ගැනීමට හෝරා ශාස්ත්‍රය විනා අන්‍ය ක්‍රමයක් අවිද්‍යාමාන ය. එය මනූෂ්‍ය ජීවිතය කෙරෙහි ආකාශ වස්තූන්ගේ බල පැවැත්වීම අනුව නිගමනය කරනු ලැබේ. ඇතැමෙක් පෘථිවියෙහි වූ ස්ථාවර, ජඞ්ගාදිය කෙරෙහි ආකාශචාරී ග්‍රහතාරකාදීන්ගේ බල පැවැත්මක් නැතැයි විශ්වාස කරතත් මුහුදේ වඩදිය බාදිය සිදුවීමත්, සුළං සිහිල් වීමත්, සූර්ය ග්‍රහණය සිදුවන විට ආකරයන්හි රන් දුර්වර්ණ වී සැහැල්ලූවීමත් එය සුර්යා නැවත ස්වකීය ගෘහය වූ සිංහරාශියට පැමිණෙන තුරු ඒකාකාර ව පැවතීමත් චන්ද්‍රග්‍රහණය සිදුවන විට රිදී අර්ච වීමත් ආදිය අනුව බලන විට ආකාශචාරී ග්‍රහයන් හා පෘථවියෙහි ඇති වස්තූන් අතර ද පවත්නා අන්‍යෝන්‍ය ආකර්ෂක සම්බන්ධතාව පැහැදිලි වේ.
හෝරා ශාස්ත්‍රයෙහි දින, නැකත්, තිථි, යෝග, කරණ, ෂඩ් වර්ගය, රාශී, රාශි භේද, ද්වාදශභාව, ග්‍රහයන් හා ග්‍රහ ස්වරූපය, බලාදිය, ස්ත්‍රී පුරුෂ නපුංසකාදීන්ගේ භේද, සිව්පා - පක්ෂි - ගස් ආදියෙන් ද උත්පත්ති, ගර්භ පිහිටන යෝග, මෙවුන්දම් සේවනය කළ යුතු කාල, ගර්භයක් පිහිටි කාලය අනුව බිහිවන කාලය, සූතිකා ගෘහ ලක්ෂණ, උපන් දරුවාගේ ශරීර ස්වභාව, අරිෂ්ටයෝග, ආයුර්දය, දශා’න්තර්දශා, අෂ්ටකවර්ග, ඵල, වස්තු ලැබෙන ක්‍රම, රාජයෝග, ධන යෝග, ... යෝග, ප්‍රවෘජ්‍යා යෝගාදිය, ස්ත්‍රීන්ගේ උත්පත්ති, ස්ත්‍රීයගේ ජන්ම කාලය අනුව පුරුෂයාට ලැබෙන විපාක, මරණය සිදුවන කාලය, මරණින් මතු උත්පත්තිය, පූර්ව ජන්මය, ආධාන කාලය හෝ ජන්ම කාලය නොදත් ඇයගේ ජන්ම පත්‍රය සෑදීමට උපදෙස්, ග්‍රහයෝගයන්ගෙන් ඇති වන ශුභා’ශුභ, ප්‍රශ්න විසඳීම ආදී කරුණු ඇතුළත් වේ.
හෝරා ශාස්ත්‍රය ඉතා පුරාණ කාලයේ සිට ම ලංකාවේ ද ව්‍යවහාර වූවකි. පඬුවස් දෙව් කුමාරයගේ පැමිණිම ගැන නෛමිත්තක පාඨකයකුගෙන් ඇසූ ඇමතියකුට එයින් සත්වන දින කුමාරය පැමිණෙන බවත් ඔහුගෙන් පැවත එන්නකු විසින් ලංකාවේ බුද්ධ ශාසනය පිහිටුවනු ලබන බවත් ප්‍රකාශ කිරීම ද පඬුවස් දෙව් කුමාරයාගේ ඇමතියෙක් භද්‍රකච්චායන කුමරියගේ පැමිණීම කල් ඇතිව නෛමිත්තක පාඨකයෙකුගෙන් දැනගත් බව ද චිත්‍රා කුමරියට ලැබෙන පුතෙක් රාජ්‍ය උදෙසා ස්වකීය මයිලන් නසන බවට බමුණන් විසින් කරන ලද ප්‍රකාශය ද පණ්ඩුකාභය කුමාරයා දුටු පණ්ඩුල බ්‍රාහ්මණ තෙමේ “දරුව, තෝ පණ්ඩුකාභය දැයි” අසා ‘’එසේ යැයි’ කී කල තොප ලංකාවේ රජ වී සම සැත්තෑවසක් රජ කරන්නේ යයි කළ ප්‍රකාශය ද නැවත සේනා රැස්කර ගැනීම සඳහා වස්තු දීමේ දී යම් ස්ත්‍රීයක විසින් ස්පර්ශ කරන ලද පර්ණයන් ස්වර්ණ බවට පැමිණේ නම් ඇය මෙහෙසිය කර ගත යුතු යැයි කළ ප්‍රකාශය ද මහාවංසයෙහි සඳහන් වීමෙන් එ් බව ස්පුට වේ. දෛවඥකාමධේනු, පරෝපකරණග්‍රහගර්ෂක, ශ්‍රීධර ටීකා, යාචකොලය, ඉන්ද්‍රගුරුණව, යමමුහූර්තය, දමුවරණ ආදී මේ ශාස්ත්‍රය හා ජ්‍යෝතිෂ ශාස්ත්‍රයෙහි අනිකුත් ස්කන්ධයන්ට අයත් කරුණු ඇතුළත් කොට ලක්වැසි ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රඥයන් විසින් නිපදවන ලද ග්‍රන්ථවලින් සමහරකි. භාරත වර්ෂයෙහි (දේශයෙහි) කේවල හෝරා ශාස්ත්‍රය හා සමස්ත ජ්‍යෝතිශ්ශාස්ත්‍රය ම අළලා සම්පාදිත ග්‍රන්ථ සංඛ්‍යාව අතිවිශාල ය. ග්‍රීක්, බැබිලෝනියා, ඊජිප්තු, කැල්මියා, පර්සියා, අරාබි ආදි රටවල ද ඉතා පුරාණ කාලයේ පටන් මේ ශාස්ත්‍රය දියුණු වී පැවති බව පෙනේ.
ආශ්‍රිත ග්‍රන්ථ
වෘහජ්ජාතකය
ජ්‍යෝතිෂ්‍යෝදය
ස්ත්‍රීජාතකය
මහාවංසය
(කර්තෘ: ඩී.ආර්. සෙනෙවිරත්න: 1957)
(සංස්කරණය නොකළ)
