අච්චාරු
ලුණුදිය මුසු කොට විනාකිරෙහි බහා අමුගතිය හැර කුඵබඩු ස්වරසයෙන් තැම්බෙන්නට තබා ආහාර ගන්නා විට මඳින් මඳ රස විඳුනා ලබන එළවළු වර්ග කීපයෙක සංයුක්තයකි. ආහාර ගැනීමේ රුචිය උද්දීපනය කරගැනීම එයින් බලාපොරොත්තුවන ප්‍රධාන ඵලයකි. "අච්චාරු" යනු සිංහල ව්‍යවහාරයට ආ පෘතුගිසි තත්සම ශබ්දයකි. ඉන්දියානු භාෂා කිහිපයෙකම "අචාර්"යි ව්‍යවාහාර කරනු ලැබේ. පෘතුගිසින්ගේ වසඟයට පත් නොයෙක් රටවල ව්‍යවහාර වී ආ චාර් යනු පර්සියන් බසින් පෘතුගිසියට ගෙන ඇති බව දල්ගාදු නම් පෘතුගිසි ශබ්දකෝෂකරුගේ පිළිගැනිමයි.
අච්චාරුව සම්හාර සංයුක්තයකි. සම්භාර සංයුක්තයක ස්වරූපයෙන් සම්පාදනය කරන ලද අවුළු විශේෂ පැරණි සමයන්හි පවා තුබුණු බව පොතපත්හි එන සාධකයන්ගෙන් පෙනේ. එකිනෙක නොපෑසෙන ගොල්ලක් බව හැඟවීමට "එය අච්චාරුවකි"යි කියන ව්‍යවහාරයෙන් ද අච්චාරුව විවිධත්වයක් ඇති රැසක් බව පැවසේ.
මෙකල දන්නා සාමාන්‍ය අච්චාරුවක් පිළියෙල කරගැනීමට ලොකු රතුලූනු, කටදන ලොකු අමු මිරිස්, වඩා නොපැසුණු පැපොල්, විනාකිරි, අබ, කහ සහ ලුණු අවශ්‍යය. එය වඩාත් අංග සම්පුර්ණ වීමට නම් ගම්මිරිස්, කරාබු නැටි, සුදුලූනු, කුරුඳු පොතු, මුරුංගා පොතු එක්කර ගතමනාය. රිසියේ නම් බෝංචි හෝ මැකරල් හෝ ඇට නොඉදුණු ගැට පොලොස් පිට කටුව ඉවත් කර මදක් තම්බා ගත් කැබලි හෝ ඒ දෙතුන් වර්ගය ම හෝ යොදා ගතහෙයි.
සැර නැති මිහිරි අච්චාරුවක් ද වෙයි. එය සකස් කිරීමට වුවමනා වන්නේ විනාකිරි, මාළුමිරිස්, රටලූනු තුන හතරක්, කැරට් අල දෙක තුනක්, අබ, රටඉඳි, මුද්දරප්පලම්, සීනි ස්වල්පයක් හා ලුණුය. ලූනු හා මාළුමිරිස් දෙකට පළ ද, කැරට් සතරට පළා ද විනාකිරෙන් තම්බා ගැනීම සිරිති. සෙසු ද්‍රව්‍ය අඹරා කලවම් කරගනු ලැබේ. සීනි ස්වල්පයක් ද මිශ්‍ර කෙරේ.
වෙරළු, අඹ, ඇඹරැල්ල, බිලිං හෙවත් බිම්බිරි, නෙල්ලි ආදි ඇඹුල් අමුඵල ද අච්චාරු දැමීමට ගනු ලැබේ. ඒවා තනිකර වුවත් කෑමට ප්‍රිය උපදවන බැවින් මෙබඳු අච්චාරු වර්ග මහජනයා හැසිරෙන තන්හි විකුණනු පෙනේ.
(සංස්කරණය:1963)
