අටපිරිකර
බුදුරදුන් විසින් භික්ෂූන්ගේ පරිහරණය සඳහා අනුදැන වදාළ පිරිකර අටෙකි: තුන්සිවුර (අඳනය, තනිපට සිවුර, සඟළ සිවුර), පාත්‍රය, කරය, හිදිකටුව, කාබහන, පෙරහන යන මේයි. අල්පේච්ඡ වූ මහණක්හට ශරීරය යැපීම සඳහා මේ ප්‍රමාණ වෙයි. අෂ්ටපරිෂ්කාරය ශ්‍රමණ ලිඞ්ගය හෙවත් මහණබැව්හි සලකුණ ද වෙයි. සිවුරු පරිභෝග කරන මහණහට ශීත-උෂ්ණ යන ඍතු පීඩා නැති වෙයි. මැසිමදුරු අව්සුළං දික්දෑ පහසින්වන උවදුරු සන්හිඳෙයි. එහෙයින් සුවසේ මහණුවම් කළ හැකි වේ.
සැදැහැ සිතින් සඟනට අටපිරිකර දන්දෙන්නහු කෙරෙන් ව්‍යාලමෘග සර්පාදීහු ද විෂම වූ කණුකටු ආදීහු ද චණ්ඩ වූ අමනුෂ්‍යාදීහු ද දුරුවැ යෙති. කාසශ්වාසකුෂ්ඨකිලාසාපස්මාරාදි පාපරෝග ඔහුට නොවැලැඳෙයි. පණ්ඩක නපුංසක ඡළ එළ මූගාදි භාවයට හේ නොපැමිණෙයි. යළි අභිරූප වූයේ මනහර වස්ත්‍රාභරණාදිය ලැබෙයි. තවද එහි මුඛ්‍ය ඵල වශයෙන් පශ්චිමභවිකවැ බුදු කෙනකුන් හමුවට පැමිණියේ පුරුෂයකු වුව ඒහිභික්ෂුභාවයෙන් පැවිදි උපසපන් ලැබෙයි. බුදුන් හමුයෙහි පැවිදි වනු රිස්සහුට බුදුහු “එව මහණ, ධර්මය ස්වාඛ්‍යාතයැ, බඹසරවස් වස, මැනැවින් සසර දුක නසනු සඳහායැ” යි වදාරති. හේ එකෙණෙහි ගිහි වෙස් අතුරුදහන්වැ ඍද්ධිමය පාසිවුරු ධරවැ සැටවස් පිරුණු මහතෙර කෙනකුන් සෙයින් බුදුන් හමුයෙහි සිටී. එය ම ඔහුට පැවිද්ද ද උපසම්පදා ද වෙයි. ස්ත්‍රියක් වුව මහලියපලඳනායෙන් සත්කාර ලබයි. මෙසේ මහත් අනුභාව ඇත්තේය, මේ අෂ්ටපරිෂ්කාර දානානිසංසය.
(සංස්කරණය:1963)
