අධිෂ්ඨාන-2
භික්ෂූන්ගේ පහසු විහරණය ද අල්පේච්ඡතාදි ගුණසම්පත්තිය ද සඳහා චීවරාදි පරිෂ්කාර අධිෂ්ඨානයක් ද, පොහෝ පවුරුණු දෙක්හි අධිට්ඨාන නම් විනයකර්මයක් ද විනය පිටකයෙහි සඳහන් වේ. පාත්‍ර චීවරාදිය අධිෂ්ඨාන කළ යුතු පරිෂ්කාරයි. එහි පරිෂ්කාර අධිෂ්ඨාන දෙවැදෑරුම් වෙයි : කයින් ඉටීමයැ, තෙපුලෙන් ඉටීම යයි. අධිෂ්ඨානයට යෝග්‍ය වූ අලුත් සඟළ සිවුරක් ලද කල්හි පැරණි සඟළ සිවුර ඉමං සංඝාටිං පච්චුද්ධරාමි යි පච්චුද්ධරණය (බැහැර) කොට, අලුත් සඟළ සිවුර අතින් ගෙන මඳක් සොලොවා ඉමං සංඝාටිං අධිට්ඨාමි (ප්‍රයෝජනය සඳහා සඟළ සිවුර ඉටා ගනිමි) යි සිතින් සිතන්නේ කයින් ඉටීමයැ. තෙපුලෙන් ඉටන කල සිවුර අත්පසෙහි වුව ඉමං සංඝාටිං කියා ද, දොළොස් රියනින් ඈත් වුව එතං සංඝාටිං කියා ද, වචනයෙන් කියා (පරිහරණය කරමියි) අධිෂ්ඨාන කරන්නේය. උත්තරාසංග (තනි පොට සිවුර) අන්තරවාස (අඳනය) යන සිවුරු අධිෂ්ඨාන කිරීමෙහි දී ද මේ ක්‍රමයයි. අධිෂ්ඨාන කළ තුන් සිවුරු අත්පසෙහි තබා නොගෙන අරුණු නඟන මහණ හට නිස්සග්ගිය නම් විනයකර්මය සහිත පචිති ඇවතක් වෙයි. අධිෂ්ඨාන කළ සිවුරක් අනෙකක්හට පැවරීමෙහි දී ඉමං සංඝාටිං තුය්හං විකප්පෙමි යනාදීන් කියා විකල්පනය කළ යුතුය (පැවැරිය යුතුය). සිවුරු ඉරීම් ආදිය හේතුකොටගෙන අධිෂ්ඨානය බිඳී යන්නේය. මෙහි සියලු විභාග සමන්තපාසාදිකා විනයට්ඨ කථායෙන් දත යුතුය. සිඛවළද විනිසෙහි ද එයි. පරිෂ්කාර පිළිබඳ වූ අධිෂ්ඨානාදි විධානය නිසා භික්ෂූන්ගේ සැහැල්ලු පැවතුම් ඇති බව ද, අපිස් සතොස් ආදි ගුණ වගාව ද නිතැතින් සිදු වේ.
භික්ෂූන් විසින් පක්ෂයකට වරක් චාතුද්දසී හෝ පණ්ණරසී පොහොයෙහි පොහෝ කිරීම ද, පෙරවස් විසූ භික්ෂූන් වප් මැදි පොහොයෙහි හා පසුවස් විසූවන් ඉල් මැදි පොහොයෙහි ද පවාරණය කළ යුතුය. මේ පොහෝපවුරුණු විනයකර්ම සංඝ ගණ පුග්ගල යයි ප්‍රභේද වෙයි. පොහෝ පවුරුණු කරන දිනයෙහි සංඝයා හෝ ගණයා නොලද හොත් එක පුද්ගලයකු කරන උපෝසථය හා පවාරාණය පුග්ගල උපෝසථ, පුග්ගල පවාරණ යයි කියනු ලැබේ. එහි දී අජ්ජ මෙ උපොසථො පණ්ණරසො අධිට්ඨාමි යී පොහොය ද අජ්ජමෙ පවාරණා පණ්ණරසී අධිට්ඨාමි යනාදීන් පවුරුණු ද ඉටාගත යුතු බැවින් අධිට්ඨාන උපෝසථ, අධිට්ඨාන පවාරණ යයි කියනු ලැබේ. මෙහිදු විස්තර විනයට්ඨකථාදියෙන් දත යුතුය.
(සංස්කරණය:1963)
