අබ්දුල් මජීද්

(1823 -1861). ක්‍රි.ව.1839 සිට 1861 දක්වා තුර්කිය පාලනය කළ ඔටෝමන් සුල්තාන්ය. මෙතෙමේ දෙවන සුල්තාන් මහමුද්ගේ වැඩිමහලු පුත්‍රයායි. පියාගේ අභාවයෙන් පසු මෙතෙම තුර්කියේ සුල්තාන් පදවියට පත්විය. එවක තුර්කිය නොයෙක් අවුල් වියවුල්වලින් පිරුණු කාලයක් විය. එහෙත් බ්‍රිතාන්‍ය, රුසියන් හා ඕස්ට්‍රියන් යන යුරෝපීය ජාතීන්ගේ මැදිහත් වීම නිසා රට යථාතත්ත්වයට ගෙන ඊමට අබ්දුල් මජීද්ට හැකිවිය. ඉන්පසු තමාගේ පියා විසින් ආරම්භ කරන ලද සමාජ සංශෝධන කටයුතු තවදුරටත් ගෙන යාමට අබ්දුල් මජීද් ඉටා ගත්තේය. මොහු විසින් අරඹන ලද ඒ සංශෝධනවලින් බලාපොරොත්තු වූයේ සෑම පුරවැසියෙකුටම ඔහුගේ ජීවිතය හා දේපළ පිළිබඳ ආරක්ෂාව ද ආගමික හා සිවිල් නිදහසද අපක්ෂපාත අධිකරණ සේවාවක් හා සාධාරණ බදු පමණක් ගෙවීමේ නිදහස ද ලබා දීමය. එහෙත් මේ සංශෝධනයන්ට විරුද්ධව රටේ පාලක පක්ෂය හා විශේෂ වරප්‍රසාද ලත් ආගමික ගුරුවරුන් වූ උලෙමාවරු නැගී සිටියහ. ඔවුහු අබ්දුල් මජීද්ගේ ජීවිතය වනසන්නට පවා යත්න දැරූහ. එබැවින් මොහුට තමාගේ සංශෝධන කටයුතු සම්පූර්ණයෙන් ම ක්‍රියාවේ යෙදවීමට නොහැකි විය. මහජන උපදේශක සභාවක් හා මහජන උපදේශක අමාත්‍යාංශයක් පිහිටුවීම, අසාධාරණ වූ ඇඟ බද්ද නැති කර දැමීම, වහල් වෙළඳාම තහනම් කිරීම ආදී සංශෝධන රාශියක් ම මොහු විසින් ක්‍රියාවේ යොදවන ලදි.

මොහු 1861 ජුනි මස 25 වනදා මිය ගියෙන් ඔහුගේ සොහොයුරු වූ අබ්දුල් අසීස් (බ.) ඊළඟට සුල්තාන් පදවියට පත්විය. අබ්දුල් මජීද්ට පුත්තු කිහිපදෙනෙක් වූහ. පස්වන මුරාද් හා දෙවන අබ්දුල් හමීද් නමින් පසු කලෙක සුල්තාන් පදවියට පත්වූවෝ ඔවුන්ගෙන් දෙදෙනෙකි.

(සංස්කරණය:1963)