ආඬිවරු
ජාතියක් වශයෙන් දකුණු ඉන්දියාවේ ද්‍රවිඩ පවුලට අයත් වන්නාවූ ද සාමාන්‍යයෙන් දකුණු ඉන්දියාවේ හැම ද්‍රවිඩ දිස්ත්‍රික්කයක ම විශේෂයෙන් තෙලිඟු ප්‍රදේශයේ ජීවත් වන්නා වූ ද ආඬිවරු කුල වශයෙන් ශුද්‍ර කුලයට හා එහි ම උපකුලවලට අයත් වෙති. මුලින් ම ඔවුන් අයිතිව සිටි ශුද්‍ර කුලය අනුව ඔවුන්ගේ ගෝත්‍රය ද හැඳින්වේ. ජංගම් ආඬි, ජෝගි ආඬි ආදි වශයෙනි. සාමාන්‍යයෙන් ආඬින් ජීවත්වනුයේ සිඟාකෑමෙන්වුව ද ගොවිතැන් මේසන් වැඩ ආදි කිසියම් රක්ෂාවක් කරන අය ද හින්දු කෝවිල්වල සේවය කරන අයද මොවුන් අතර වෙති. 1891 දී නිකුත් කරන ලද මදුරාසි ජනලේඛනයට අනුව ආඬිවරුන් ශිව ආගම අදහන්නවුන් බවත් ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන කුලය උපකුල 105කට පමණ බෙදී තුබූ බවත් පෙනේ. ජංගම්, කෝමනාන්දි, ලිංගධාරී, උප්පාන්දි යනාදි උපකුල ඉන් කිහිපයකි.
ලංකාවේ ද ආඬිවරුන් විසූ බවට සාක්ෂි තිබේ. ඔවුන් ද ඉන්දියාවේ සිට මෙහි පැමිණි අය බැව් පෙනේ. කලිඟුරට සිට හේමමාලි කුමරියත්, එතුමියගේ වල්ලභයා වූ දන්ත කුමාරයාත් බුදුන්ගේ දන්ත ධාතූන් වහන්සේ ද රැගෙන ලක්දිවට පැමිණියේ ආඬි වෙස් ගෙන බැව් රාජාවලියේ සඳහන් වෙයි. පළමුවන රාජසිංහ රජතුමාගේ කාලයේ දී (1581-1593) සොළී රටින් පැමිණ මෙරට මහත් බලයට පත් අරිට්ටකීවෙණ්ඩු පෙරුමාල් (බ.) නමැති ආඬියකු ගැන ද රාජාවලියේ සඳහන් වී ඇත. රාජසිංහ රජු මහාසංඝයා හා අමනාපව එක් කලෙක ශ්‍රී පාදස්ථානයේ භාරය ආඬින්ට පැවරූ බව සුළු රාජාවලියෙහි දැක්වෙයි.
(සංස්කරණය: 1965)
