ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ්‍යය
දහතුන්වන සියවස අවසානයේ දී පමණ උතුරු ලංකාවේ බලයට පත්ව තිබුණු ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයකි. දහසතරවන සියවසෙහි මේ රාජ්‍යය උච්චතම අවස්ථාවට පත් වූ කාලයෙහි ලංකාවේ අනෙක් ප්‍රදේශ කෙරෙහි ද එහි බලය පැතුරුණු බව පිළිගත හැක. පහළොස්වන සියවසෙහි කෝට්ටේ රජ කළ සවැනි පැරකුම්බා රජු ලක්දිව එක්සේසත් කිරීමත් සමඟ ම තාවකාලික වශයෙන් පිරිහී ගිය මේ රාජ්‍යය ඔහුගේ මරණින් පසු නැවත බලයට පත්ව දහහත්වන සියවසෙහි පෘතුගීසීන් යාපනය යටත් කරගන්නා තෙක් පැවතිණැයි ද සැලකිය හැක.
උතුරේ ඇති වූ ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ්‍යයේ ඉතිහාසය මෙසේ ප්‍රධාන අවස්ථා වශයෙන් දැක්විය හැකි වුවත් රාජ්‍යයේ ආරම්භය සහ වර්ධනය පිළිබඳව පැහැදිලි විස්තරයක් කිරීම අපහසුය. දිවයිනේ ඉතිහාසය දැක්වෙන වංශ කථාවන්හි සහ සිංහල සාහිත්‍ය කෘතීන්හි ආර්ය චක්‍රවර්තීන් ගැන සඳහන් වන්නේ ඔවුන් බලයට පත් වූ පසු දකුණු දිග රාජ්‍යයන්හි සිටි රජවරුන් හා ගැටුණු අවස්ථාවල පමණි. ආර්ය චක්‍රවර්තීන් පිළිබඳව කරුණු ඇතුළත් සමකාලීන කෘතීන් වශයෙන් සැලකිය හැක්කේ මේ රජවරුන්ගේ අනුග්‍රහය ලැබ රචනා කරන ලද දෙමළ සාහිත්‍ය කෘති කිහිපයකි. එම කෘතීන්හි පවා ඓතිහාසික සාධක රජවරුන්ගේ ගුණ වර්ණනා කෙරෙන ප්‍රශස්ති ගී කිහිපයකට පමණක් සීමා වේ. එකී කෘතීන්ගේ කාලනිර්ණය කිරීම අපහසු වනු පමණක් නොව කෙරෙන වර්ණනා වුව ද ගතානුගතික ස්වරූපයක් ගෙන ඇත. යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි, කෛලාස-මාලෙයි, ශෙගරාසසේකර-මාලෙයි යන මේවා යථෝක්ත කෘති අතුරින් සමහරකි. ප්‍රථම ආර්ය චක්‍රවර්ති රජු වටා ගෙතී ඇති ජනප්‍රවාද ඇතුළත් කෛලාස-මාලෙයි ලියැවී ඇත්තේ දහතුන්වන සියවස ආරම්භයේ දීය. ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුන්ගේ තොරතුරු විස්තර කෙරෙන වංශකථාවක් වශයෙන් සැලකිය හැකි යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි රචනා කරන ලද්දේ ක්‍රි.ව. 1736 දී මැකරා නම් ප්‍රදේශීය ලන්දේසි ආණ්ඩුකාරයාගේ සමයේ දීය. මේ ග්‍රන්ථය අවසාන වශයෙන් සකස් වන්නට ඇත්තේ මීටත් පසුව දහනව වැනි සියවසේ දී යයි නිගමනය කිරීමට ග්‍රන්ථාරූඪ සාධක ඇත. මේ ග්‍රන්ථයෙහි ආර්ය චක්‍රවර්ති රජවරුන් පිළිබඳව තරමක් දුරට සත්‍යයැයි ගත හැකි අඛණ්ඩ ඉතිහාසයක් වාර්තා කොට ඇත. මෙයින්, ප්‍රථම ආර්ය චක්‍රවර්ති රජු වූ විජය කුලංගෙයි පටන් අවසානයා වූ සංකිලි දක්වා රජවරුන් දහතුන් දෙනකු පිළිබඳව විස්තර දැක්වේ. එක් එක් රජුගේ රාජ්‍ය කාලය කෙතෙක් වී ද ඔහු විසූ වකවානුව කවරේද යන විස්තර සඳහන් වී නැතත් සමහර අවස්ථාවන්හි දී වැදගත් සිදුවීම් ශක වර්ෂයෙන් දක්වා ඇත. යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි වංශ කථාවේ සඳහන් ඇතැම් දින වකවානු සහ තොරතුරු පිළිගැනීමට නොහැකි බව පරණවිතාන මහතාගේ මතයයි. ආර්ය චක්‍රවර්ති යුගයට අයත් පුරාවිද්‍යාත්මක සාධක අල්පය. ආර්ය චක්‍රවර්ති නමින් රජකු සඳහන් කරන දෙමළ ශිලාලිපියක් කෑගලු දිස්ත්‍රික්කයේ කොටගම නම් ස්ථානයෙන් සොයාගෙන ඇත. දිනයක් හෝ වර්ෂයක් සඳහන් කර නැති මේ ලිපිය අක්ෂර විද්‍යාව අනුව දහහතරවන සියවසට අයත් යයි සැලකේ. මහනුවර හාරිස්පත්තුවේ මැදවල ගල්ගනේ විහාරයෙන් සොයාගෙන ඇති ගම්පොළ තුන්වන වික්‍රමබාහු රජුගේ කාලයට අයත් ශිලා ලිපියේ ද ආර්ය චක්‍රවර්ති රජකෙනෙකුන් ගැන සඳහන් වේ. ආර්ය චක්‍රවර්ති රජවරුන් විසින් නිකුත් කරන ලද කාසි කිහිපයක් ද සොයාගෙන ඇත. මේ කාසිවල “සේතු” යන පාඨය සඳහන් වේ. මෙයින් ඔවුන්ගේ ආගමික අදහස් පිළිබඳවත් මුල් භුමිය පිළිබඳවත් ඉඟියක් ලබාගත හැකිය.
ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ්‍යයේ ආරම්භය
මේ පිළිබඳව මත කිහිපයක් ඉදිරිපත් වී ඇත. යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි ග්‍රන්ථයෙහි එන සාධකයන්ට අනුව ඈත අතීතයේ පටන් උතුරේ ස්වාධීන ද්‍රවිඩ රාජ්‍යයක් වීය යන මතයක් සමහර උගතුන් ඉදිරිපත් කොට ඇත. එය සනාථ කිරීමට කිසිම සාධකයක් පාලි වංශකථාවලින් වත් සිංහල ඓතිහාසික ග්‍රන්ථවලින් වත් දකුණු ඉන්දියාවේ හෝ ලංකාවේ ශිලා ලිපිවලින් වත් නොලැබේ. මූලාශ්‍රයන්ගෙන් හෙළි වන කරුණු පරීක්ෂ්‍යකාරීව විමසන විට මේ රාජ්‍යයේ ආරම්භය දහතුන්වැනි සියවසට වඩා ඈතට නොදිවෙන බව පැහැදිලි වේ. ලංකා විශ්වවිද්‍යාලය මගින් පළ කරවන ලද ලංකා ඉතිහාසයෙහි ('The History of Ceylon) උතුරු රාජධානිය පිළිබඳ පරිච්ඡේදය සැපයූ නටේසන් මහතාගේ අදහසට අනුව ආර්ය චක්‍රවර්තීන් අයත්වන්නේ කාලිංගයෙහි නැගෙනහිර ගංග වංශයටය. මේ ගංගවංශිකයන් චෝලයන් සමඟ ඇති කරගත් විවාහ සම්බන්ධතා නිසා චෝඩගංග යනුවෙන් හැඳින්වුණු බවත් දකුණු ඉන්දියාවේ රාමේශ්වරම් ප්‍රදේශයේ දිගු කලක් ඔවුන් වාසය කරන්නට ඇති බවත් ප්‍රකාශ කොට ඇත. ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ වංශයේ ආරම්භය පිළිබඳව පරණවිතාන මහතා ඉදිරිපත් කරන මතය මෙයට වෙනසි. පරණවිතාන මතය අනුව උතුරු ලංකාවේ ප්‍රථම ස්වාධීන රාජ්‍යය පිහිටුවන ලද්දේ මාඝ නම් කාලිංග රජු විසිනි. දඹදෙණිය අගනුවර කරගෙන සිංහල ප්‍රදේශයන්හි රජ කළ දෙවැනි පැරකුම්බාවන් මාඝයන් රජරටින් පලවා හැරීමට සමත් වුවත් ඔහුගේ බලය සම්පූර්ණයෙන් විනාශ කිරීමට අසමත් වූ බව ඒ මහතාගේ මතයයි. සමකාලීන පාණ්ඩ්‍ය රජුගෙන් දෙවැනි පැරකුම්බාවන්ට ආධාර ලැබුණු හෙයින් මාඝ රජරට අතහැර ගොස් යාපනයේ ස්වාධීන රාජ්‍යයක් පිහිටුවීය. උතුරේ ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ්‍යය ආරම්භ වන්නට ඇත්තේ මාඝයන් නිසා යයි කල්පනා කෙරේ. ඇත්ත වශයෙන්, ආර්ය චක්‍රවර්ති වංශයේ ආරම්භකයා ලෙස යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි ග්‍රන්ථයේ දැක්වෙන විජය කුලංගෙයි චක්‍රවර්ති අනිකකු නොව නිකායසංග්‍රහයෙහි කාලිංග විජයබාහු යනුවෙන් හැඳින්වෙන මාඝ විය යුතු යයි පරණවිතාන මහතා පෙන්වා දෙයි. තවදුරටත් තම මතය පැහැදිලි කරන ඒ මහතා ආර්ය චක්‍රවර්ති පරපුර මාඝයන්ගෙන් කෙළින් ම පැවතෙන්නක් නොව රාමේශ්වරම් ප්‍රදේශයෙන් පැමිණි ආර්ය නමැති බ්‍රාහ්මණ පිරිස යාපනේ එකල පැවති රාජවංශය සමඟ ඇති කරගත් විවාහ සම්බන්ධතාවල ප්‍රතිඵලයක් යයි ද පෙන්වා දෙයි. රාමේශ්වරම් පෙදෙසින් පැමිණි බ්‍රාහ්මණයන් ආර්යයන් නමින් හැඳින්වූයේ ඔවුන් රාජ්පුට් ප්‍රදේශයෙන් පැමිණි අය හෙයින් බවත් ඔවුන් යාපනේ ජාවක රාජ්‍යයේ අධිපතීන් වූ හෙයින් ආර්ය චක්‍රවර්ති යනුවෙන් හැඳින්වුණු බවත් මෙයට සාධක වශයෙන් මැදවල ශිලාලිපියේ සඳහන් ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුට දී තිබෙන සාවුලු-පති යන විරුද නාමය ගත හැකි බවත් පරණවිතාන මහතා පෙන්වා දෙයි.
සිංගෙයි නගර් අගනුවර කරගෙන උතුරේ ආධිපත්‍යය පිහිටුවා ගත් ආර්ය චක්‍රවර්ති රජවරුන් දිවයිනේ දකුණු දිග්භාගයෙහිත් බලය ව්‍යාප්ත කිරීමට උත්සාහ කළ බැව් ඓතිහාසික මූලාශ්‍රයන්ගෙන් පැහැදිලි වේ. ක්‍රි.ව. 1344 දී ලක්දිවට පැමිණි ඉබ්න් බතූතා නම් මුස්ලිම් සංචාරකයා එකල රජ කළ ආර්ය චක්‍රවර්ති 'ලංකාවේ සුල්තාන්' යනුවෙන් හඳුන්වා ඇතත් එයින් ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුන්ගේ බලය ඒ වන විට ලංකාව පුරා ම පැතිරී ගොස් තිබුණේ යයි පිළිගත නොහැක්කේ ඉබ්න් බතූතා ම තවත් තැනක අලගක්කෝනාරයන් 'අධිරාජයා' වශයෙන් හඳුන්වා ඇති හෙයිනි.
සිංහල රජුන් හා ගැටීම
ඉබ්න් බතූතාගේ ලංකාගමනයට ටික කලකට පසු ආර්ය චක්‍රවර්ති රජකු ලක්දිව දකුණු පෙදෙසෙහි සිටි සිංහල රජුන් හා ගැටුණු බව පෙනේ. මෙයට සාධක, යට සඳහන් කරන ලද සෙල්ලිපිවලිනුත් නිකාය සංග්‍රහයෙන් සහ රාජාවලියෙනුත් ලැබේ. ආර්ය චක්‍රවර්ති රජු විසින් ගම්පොළ රජුගේ රාජ්‍යයෙහි අයබදු එකතු කරන්නන් නවතා සිටි බැව් රාජාවලියෙහි සඳහන් වේ. ගම්පොළ රජ කළ තුන්වැනි වික්‍රමබාහු රජුගේ තුන්වැනි රාජ්‍යවර්ෂයට (1360) අයත් මැදවල ශිලාලිපියේ සිගුරුවාන, බලවිට, මාතලේ, දුම්බර සහ සගම තුන්රට යන ප්‍රදේශවල පිහිටි මඩිගයන්හි (අයබදු රැස්කර ගත් ස්ථානයන්හි) අධිපතීන් වශයෙන් බ්‍රාහ්මණයන් පත් කළ මාර්ත්තාණ්ඩම් පෙරුමාලුන්වහන්සේ නම් තැනැත්තකු ගැන සඳහන් වේ. මැදවල ශිලා ලිපියේ සඳහන් මාර්ත්තාණ්ඩම් පෙරුමාලුන් වහන්සේ ආර්ය චක්‍රවර්ති රජකෙනෙකුන් යැයි හඳුනාගෙන ඇත. අයබදු රැස්කරන්නන් පත් කරන ලද්දේ ගම්පොළ රජුන් සමඟ කරන ලද මිත්‍ර ගිවිසුමකට හෙවත් සන්ධානයකට අනුවය. දහ හතරවන සියවසට අයත් යයි සැලකිය හැකි කොටගම ශිලාලිපියෙහි, විජයග්‍රහණයක් කළ සිංගෙයි නගර්හි ආරියන් කෙනකුන් ගැන සඳහන් වෙයි. මේ සාධකයන්ගෙන් පැහැදිලි වන්නේ මේ කාලය වන විට ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුන් සිංහල ප්‍රදේශ ආක්‍රමණය කොට සිය බලය පිහිටුවාගෙන හුන් බවයි. පරණවිතාන මහතා පෙන්වා දෙන අන්දමට ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුට තම බලය සිංහල ප්‍රදේශ කරා ව්‍යාප්ත කිරීමට හැකි වුයේ රයිගම බලය පිහිටුවා ගත් අලගක්කෝනාර ඇමැතියා සහ ගම්පොළ රජුන් අතර වූ ගැටුමෙන් සිංහල රාෂ්ට්‍ර බලය පිරිහී ගොස් තිබුණ හෙයිනි. මෙය ආර්ය චක්‍රවර්ති බලයේ උච්චතම අවස්ථාව ලෙස සැලකිය හැක. රයිගම විසූ නිශ්ශංක අලකේශ්වර ඇමැතියා ගම්පොළ රාජධානිය කරා තම බලය පතුරුවා ගත්පසු ආර්ය චක්‍රවර්ති බලය සිංහල ප්‍රදේශවලින් තුරන් කර දැමීමට විධිවිධාන සැලසීය. ගම්පොළ රාජධානියෙහි ආර්ය චක්‍රවර්ති විසින් නවතා සිටි අයබදු රැස් කරන්නන් පලවා හැරි අලකේශ්වර ඇමැතියා ආර්ය චක්‍රවර්ති විසින් ගම්පොළ ආක්‍රමණයට “දියෙන් ගොඩින්” ගෙන එන ලද සේනා කොළඹ, වත්තල, මීගමුව, හලාවත යන ස්ථානයන්හි දී පරාජය කළේය. අලකේශ්වර ඇමැතියාගේ බල පරාක්‍රමය වර්ණනා කෙරෙන නියම්ගම්පාය සන්නසෙහි (1374) ඔහු ආර්ය භටයන්ට පහර දුන් බව සඳහන් වේ.
දකුණු ඉන්දියාවේ විජයනගර් අධිරාජ්‍යය පැන නැගීමෙන් පසුව ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජ්‍යය එහි යටත් රාජ්‍යයක් වූ බවට සාධක ඇත. ආර්ය චක්‍රවර්තීන් පිළිබඳව නැවතත් කරුණු සඳහන් වන්නේ ත්‍රිසිංහලය දිගුකලකට පසු එක්සත් කළ සවැනි පැරකුම්බාවන් (1412-1467) කලය. මේ රජතුමාගේ කාලයේ සිදු වූ වැදගත් ම සිද්ධිය නම් යාපනය ආක්‍රමණය කිරීමයි. යාපාපටුන් ආක්‍රමණය මෙහෙයවන ලද්දේ සවැනි පැරකුම්බාවන්ගේ පුත් තනතුරෙහි හැදුණු සේනානායක සපුමල් කුමරු විසිනි. මේ ආක්‍රමණය පිළිබඳව පැරකුම්බාවන් කල රචිත සැලලිහිණි, ගිරා සහ කෝකිල සන්දේශවල ද ප්‍රශස්ති කාව්‍යයක් වන පැරකුම්බා සිරිතේ ද සඳහන් වේ. යාපනය යටත් කිරීමට ප්‍රථම වන්නි නායකයන් අවනත කරගැනීම සපුමල් කුමරුන් විසින් කරන ලදි. මේ ආක්‍රමණයේ දී එලිෆන්ට්පාස් අසල පිහිටි ජාවකකෝට්ටේ නම් ස්ථානයට ළඟා වන තෙක් කරන ලද සටන් ගැන විස්තර සඳහන් වී නැත. ජාවකකෝට්ටේ දී සපුමල් කුමරුට කණ්ණඩි (විජයනගර්) භට සේනාංකයක් සමඟ සටන් කිරීමට සිදුවිය.
පූර්වෝක්ත සාහිත්‍ය කෘතීන්හි පැනෙන පරිදි මේ ආක්‍රමණයෙන් යාපනය යටත් කර ගැනීමට හැකි විය. ආර්ය චක්‍රවර්තී ජිවිතක්ෂයට පත් කරන ලදැයි පසු කලෙක ලියන ලද රාජාවලියෙහි සඳහන් වෙතත් ඔහු පණ බේරාගෙන පැන ගිය බව (කෝකිල සන්දේශයෙහි එන පරිදි "රට ඇර එතර" ගිය බව) සමකාලීන ග්‍රන්ථ එක හෙළා කියයි. යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි ග්‍රන්ථයට අනුව සිංහල වැසියන්ගේ නැඟීමක් හේතුකොටගෙන කණකසූරියන් නමැති ආර්ය චක්‍රවර්ති රජුට රටින් පිටුවහල් වී සිටින්නට වූ බැව් පෙනේ. සපුමල් කුමරුන් විසින් පරාජය කරන ලද ආර්ය චක්‍රවර්ති රජු කණකසූරියන් යයි පිළිගත හැක. යාපාපටුන් ජයගැනීමෙන් පසුව එහි පාලකයා වශයෙන් සපුමල් කුමරා පත්විය. පැරකුම්බා රජුගේ 35 වැනි රාජ්‍යවර්ෂයේ දී රචිත සැලලිහිණි සන්දේශයේ යාපාපටුන් ජයගෙන ජයවර්ධනපුරයට ආපසු පැමිණෙන සපුමල් කුමරුන් ගැන සඳහන් වේ. මේ අනුව යාපන ආක්‍රමණය සිදු වූයේ ක්‍රි.ව. 1449 පමණේ දී යයි නිගමනය කළ හැක.
1467 දී පමණ සිදු වූ සවැනි පැරකුම්බාවන්ගේ මරණින් පසුව සිහසුන සඳහා අරගළයක් ඇති විය. යාපනය අතහැර පැමිණි සපුමල් කුමරා තම විරුද්ධ පාක්ෂිකයන් පරාජය කොට සවැනි බුවනෙකබාහු නමින් රජ විය. කෝට්ටේ සිහසුනට පත් වී දසවසක් පමණ යන තෙක් යාපනය ඔහුට අයත්ව පැවතුණි. එයට පසුව නැවතත් යාපනය ආර්ය චක්‍රවර්තීන් යටතේ ස්වාධීන රාජ්‍යයක් බවට පත් විය. 1505 දී පෘතුගීසීන් ලක්දිවට ගොඩ බට අවස්ථාවේ දිවයිනෙහි යාපනය, කෝට්ටේ, මහනුවර යයි රාජ්‍ය තුනක් පිහිටි බවත් කෝට්ටේ රජු තමා ලංකාධීශ්වර යයි කියා ගත් නමුත් අනෙක් රාජ්‍ය බොහෝදුරට ස්වෛරීව පැවති බවත් සඳහන් වේ. පෘතුගීසීන් පැමිණි අවස්ථාවේ යාපනය පාලනය කෙළේ පරරාජසේකරන් නමැත්තායි. මෙතැන් පටන් යාපනය පිළිබඳ විස්තර පෘතුගීසී වාර්තාවල ඇතුළත් වේ. 1591 දී ඇති වූ නල්ලූර් ගිවිසුමෙන් යාපනය පෘතුගීසීන්ට අවනත ප්‍රදේශයක් විය. එහෙත් පෘතුගීසීන් 1620 දී සංකිලි මරා දමන තෙක් ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජවංශය පැවතුණි. යාල්පාන-වෛපව-මාලෙයි ග්‍රන්ථයෙහි සඳහන් වන අන්තිම රජු පෘතුගීසීන් විසින් මරා දමන ලද සංකිලි විය යුතුයි. මෙයින් ආර්ය චක්‍රවර්ති රාජවංශය අවසන් විය. ආර්ය චක්‍රවර්ති රජවරු ශෛව ලබ්ධිකයෝ වූහ. ශෛව ආගමට ඔවුන්ගේ අනුග්‍රහය ලැබුණු බව ඔවුන්ගේ කාසිවලින් පැහැදිලි වේ. ඔවුන් විසින් නිකුත් කරන ලද කාසිවල 'සේතු' (රාමේශ්වරම්) යන පාඨයත් නන්දි රූපයත් දක්නට ඇත. රාමේශ්වරම් ප්‍රදේශය සමඟ දිගුකලක් සම්බන්ධකම් පැවතුණු බව, ඔවුන් හැඳින්වීමට යොදාගත් 'සේතුකාවලර්' (රාමේශ්වරම් ආරක්ෂකයන්) යන පාඨයෙනුත් පැහැදිලි වේ. රාමේශ්වරම් දේවාලයෙන් සොයාගන්නා ලද සමහර ශිලාලිපිවලට අනුව ආර්ය චක්‍රවර්ති රජකු රාමේශ්වරම් ප්‍රදේශයේ පැවති දේවස්ථාන අලුත්වැඩියා කළ බව පෙනේ. එහෙත් ඔවුන් විසින් යාපනයේ ගොඩනඟන ලදැයි සිතිය හැකි ශෛව දේවස්ථානවල නටබුන් මෙතෙක් කල් සොයාගෙන නැත.
ආර්ය චක්‍රවර්ති යුගයට අයත් නෂ්ටාවශේෂයක් වශයෙන් සැලකිය හැක්කේ නල්ලූර් නම් ස්ථානයෙන් සොයාගන්නා ලද ජම්නේරි නමැති පොකුණක් පමණි. ආගමේ දියුණුවට පමණක් නොව සාහිත්‍යකරණයට ද ආර්ය චක්‍රවර්ති රජවරුන්ගේ සහයෝගය ලැබිණි. මේ රජවරුන්ගේ අනුග්‍රහය ලැබ රචනා කරන ලද ග්‍රන්ථ අතර ශේගරාසසේකර-මාලෙයි, දක්ෂිණ කෛලාස පුරාණම් සහ රඝුවංශයේ දෙමළ අනුවාදය යන සාහිත්‍ය කෘති වැදගත් වේ.
(කර්තෘ: ඒ. ලියනගමගේ)
(සංස්කරණය: 1965)
