ආසේකය
(Douche). මේ වූකලි ශරීරයෙහි යම්කිසි බාහිර කොටසකට හෝ අභ්‍යන්තර කුහරයකට හෝ එල්ල කරනු ලබන දියපහරකි. දියපහර සාමාන්‍යයෙන් එල්ල කරනු ලබන්නේ සැලකිය යුතු තරම් වේගයකිනි. සමහර විට දියපහර වෙනුවට වාෂ්ප පහරක් ආසේක කිරීම සඳහා යොදාගනු ලැබේ.
ස්නානය පිණිස පිහිටුවා තිබෙන ඇතැම් ස්ථානවල ස්නාන ක්‍රමයක් වශයෙන් ද ආසේක කිරීම භාවිත කරනු ලැබේ. වෛද්‍ය විද්‍යාවෙහි ලා ආසේක කිරීම ප්‍රතිකර්ම විධියකි. බොහෝ කල් පැවති යෝනිග්‍රීවදාහයෙහි දී ආසේක කිරීම යොදනු ලැබේ. සැරව ගතිය ඇති ආසාදිත ශ්ලේෂ්මල විසර්ගය පිට නොවී එකතු වීම වැළැක්වීම සඳහා යෝනිය ආසේක කිරීමට රෝගියාට උපදෙස් දෙනු ලැබේ. විසර්ගයන් එකතු වීමට ඉඩ ඇති වන්නේ රෑ කාලයේ දී බැවින් උදෑසනින් ම යෝනිය ආසේක කිරීම රෝගියාට හිතකරය. ශරීර උෂ්ණත්වයෙහි වූ පිරිසිදු ජලය ක්වාට් දෙකක් පමණ ආසේක කිරීම සඳහා එක්වරකට ගනු ලැබේ.
උග්‍ර කෝටරදාහයෙන් (sinusitis) පෙළෙන විට සමහරු නාසය ආසේක කරති. කෝටර වෙත ආසේකයට ළඟා නොවිය හැකි බැවින් ද වෙනත් කුහරවලට හා මැද කනට සැරව සේදී යා හැකි බැවින් ද මෙවැනි අවස්ථාවක දී නාසය ආසේක කිරීම අනතුරුදායකය. ආසේක කිරීමෙන් නීරෝග කෝටර හා කන් ආසාදිත විය හැකිය. බොහෝ රෝගීන්ගේ උග්‍ර මධ්‍ය ශ්‍රෝත්‍රදාහය (otitis media) හා කූචකාභදාහය (mastoiditis) පටන් ගැන්මට හේතු වන්නේ කෝටරවල ආසාදනයකි. පිට වන සැරව යුස්ටේකීය නළයේ (Eustachian tube) මුඛයට කිට්ටු සබඳකම් ඇතිව ගලා යන පක්ෂ්මීය (ciliary) ධාරාවන් මගින් නාසයේ පස්සට ගෙන යනු ලැබේ. ඒ හේතුවෙන් ශ්ලේෂ්මලකය (mucosa) ඉදිමී ප්‍රතිගාමී (retrograde) ආසාදනය ඇති විය හැකිය. එවැනි අවස්ථාවන්හි නාසය ආසේක කිරීමේ පුරුද්ද ආසාදනය අධික ලෙස ඉක්මන් කරන සාධකයකි. එබැවින් එයින් වැළකිය යුතුය.
(සංස්කරණය: 1965)
