ඉරි පැනීම
මෙය ශරිර ව්‍යායාමය මැනැවින් සැලැසෙන එළිමහන් ක්‍රීඩාවකි. මෙරට සෑම පළාතක ම වාගේ මේ ක්‍රීඩාව පවතින බව පෙනේ. එහෙත් පළාත් අනුව නමේ වෙනස්කම් ඇත්තේය. ඔමරු පැනීම, තට්ටු පැනීම, ලුණු පැනීම, තාච්චි පැනීම යනාදි වශයෙනි. ඉරි පැනීම මාතර පළාතට හුරු නමය. පළාත් අනුව සෙල්ලම් කිරිමෙහි ද මඳ මඳ වෙනස්කම් පවතී. ඉරි පැනීමට එක්තරා පෙතක් හෙවත් කොටුවක් අවශ්‍යය. එය අඩි 10×6 පමණ වූ යුගල කොටු කීපයකින් සැදුණේය. කොටුව සූදානම් කළ ඉක්බිති ක්‍රීඩකයෝ සමබලව සිටින පරිදි දෙපිලට බෙදෙත්. එක පිලක වූවන් සරසට අඳින ලද එක් එක් ඉරෙහි රකින අතර ඔවුන්ගෙන් පහර නොකා, ඔවුන්ගේ ඇඟේ නොගැටී එම ඉරෙන් පැන ඊළඟ කොටුවට ඇතුළුව ක්‍රමයෙන් අවසාන ඉර පසුකොට අනතුරුව එසේ ම ආපසු පැන (උප්පල්) ඊමය මෙහි දී කළ යුතු. පිලෙන් කවරකු හෝ එසේ ආ විගස ඔහුගේ පිලට දිනුම හිමි වේ. උප්පල් එන ක්‍රීඩකයකු තවමත් එතෙර නොගිය ක්‍රීඩකයකු ඉන්නා අර්ධ කොටුවකට ඇතුළු වීම ඒ පක්ෂය දැවීමට හේතු වේ. රකින පක්ෂයේ ප්‍රමුඛයා තාච්චි නමින් හැඳින්වෙයි. ඔහුට පළමු හා අවසන් හරස් ඉරි ද දික් ඉරි හා මුදුන් ඉර ද බාරය. එහි ද රිසියෙන විටෙක රිසි ලෙස දිව පැන පැන යන එන්නවුන්ට පහර දීමට ඔහුට අවසර ඇත. මෙලෙස ඉර රකිමින් විරුදු පිලේ කවරකුට හෝ අතින් හෝ පයින් පහර දීමට මානබලන ඔහුගේ තැත සඵල වුව හොත් විරුදු පස දැවෙයි. ඔහු තමාගෙන් බේරී ඊළඟ කොටුවට පැනීමට වෑයම් කරන්නකු ස්පර්ශ කළ හොත් විරුදු පිල දැවීයයි. තාච්චිට මුදුන් ඉරේ සිට දිවැවිත් පළමු කොටුව සරසින් පළමු ඉරට පැන කොටුව මැද සිටින්නකුට හැකි නම් ගැසීමට ද අවසර තිබේ. මේ කවර අවස්ථාවක වුව ද ඉරෙන් පිට අඩිය තැබී දැයි විරුද්ධ පිලේ වූවෝ විමසති. එසේ ගසන පහර වළංගු නැති හෙයිනි.
(සංස්කරණය: 1970)
[[ප්‍රවර්ගය:]]
[[ප්‍රවර්ගය:]]
