උද්දේසය
ප්රාතිමෝක්ෂය ස්වරූපයෙන් හෙවත් පෙළ ආ ලෙසින් දේශනා කිරීම උද්දෙසය යන්නෙන් අදහස් කරනු ලැබේ. භික්ෂූන් විසින් අඩමසක් පාසා කළ යුතු පාමොක් උදෙසීම පස්වැදෑරුම් වෙයි. නිදානුද්දෙස, පාරාජිකුද්දේස, සංඝාදිසෙසුද්දෙස, අනියතුද්දේස, චිත්ථාරුද්දෙස යනුවෙනි. භික්ඛුනීවිභංගයෙහි අනියතුද්දේසය නැති හෙයින් භික්ෂුණීන්ගේ පාමොක් උදෙසීම සිව් වැදෑරුම් වෙයි. මෙසේ පාතිමොක්ඛ උද්දේසයෝ නව දෙනෙකි. එහි නිදානය උදෙසා සෙස්ස ශ්රැතයෙන් ඇස්වීම නිදානුද්දේසයයි. නිදානය උදෙසා සතර පරිජි උදෙසා සෙස්ස ශ්රැතයෙන් ඇස්වීම පාරාජිකුද්දේසයයි. නිදානය, පරිජි හා තෙළෙස් සඟවෙසෙස් උදෙසා සෙස්ස ශ්රැතයෙන් ඇස්වීම සංඝාදිසෙසුද්දේසයයි. නිදානය, පරිජි, සඟවෙසෙස් හා අනියත දෙක ද උදෙසා සෙස්ස ශ්රැතයෙන් ඇස්වීම අනියතුද්දේසයයි. සියල්ල විස්තරයෙන් ම උදෙසීම විත්ථාරුද්දෙස නම් වේ. මේ විනයෙහි එන උද්දේසයයි.
සූත්රාන්තයෙහි දේශනාපාළිය සජ්ඣායනා කිරීම, ගුරුමුඛයෙන් කියවාගෙන හැදෑරීම උද්දෙස නම් වෙයි. ධර්මය නිද්දෙස-පටිනිද්දෙස විසින් විස්තර නොකොට මාතෘකා වශයෙන් දැක්වීම ද උද්දෙස නම් වේ.
(සංස්කරණය: 1970)
