බින් උයෙදා
(1874-1916). සුප්රකට ජපන් ජාතික පඬිවරයෙකි. ෂිශුඕකා නම් පළාතෙහි දී උපත ලැබ තෝකියෝ විශ්වවිද්යාලයෙන් සාහිත්යය පිළිබඳ උපාධි ලත් හෙතෙම එම විශ්වවිද්යාලයෙහි ම මහාචාර්ය ධුරයක් ද ඉසිලීය. ඉංග්රීසි, ප්රංස ආදි සාහිත්යයන් පිළිබඳ විශාරදයකු වූ උයෙදා කවියකු, විදේශීය කාව්ය ග්රන්ථ පරිවර්තකයෙකු හා සාහිත්ය විචාරකයකු වශයෙන් උච්ච ස්ථානයක වැජැඹිණි. හෙතෙම මෙයිජි සමයෙහි ප්රචලිත වූ සංකේතවාදී සම්ප්රදායයේ ප්රබල අනුග්රාහකයකු මතු නොව පශ්චාත් මෙයිජි සමයේ දී පැනනැඟුණු සුඛපරමවාදී ගුරුකුලයේ සමාරම්භකයෙක් ද වූයේය. උයෙදාගේ විදේශීය කාව්ය පරිවර්තන ප්රධාන ග්රන්ථ දෙකක ලා සංගෘහීතය. ඔහුගේ විමර්ශනාත්මක කෘති අතර “ඊසොප්ගේ උපමා කථා පිළිබඳ විමර්ශනයක්” (ඉසොප්පු මොනොගතරි-කෝ) හා “බෝධිසත්ව කථා ඉතිහාසය” (බොසත්සු මොනොගතරි යුරයි) යන ග්රන්ථද්වය විශේෂයෙන් සඳහන් කළ මනායි. උයෙදා සංකල්පනාත්මක අර්ථ නිරූපණයට වඩා රස වින්දනයට මුල් තැන් දුන් විචාරකයෙක් වූයේය. කලා ඉතිහාසය පිළිබඳ තම ගැඹුරු දැනීම විදහා දක්වන රචනා සමූහයක් ද ඔහු විසින් කරන ලදි. දාන්තේ නම් ඉතාලි කිවියාගේ කෘති ජපානයෙහි ප්රචලිත වීමට මූලික හේතුව වූයේ දාන්තේ පිළිබඳව ඔහු ලියූ “මහාකවි දාන්නේ” (සිෂෙයි දාන්තේ) ආදි කෘතිය.
(සංස්කරණය: 1970)
