සූර අම්බට්ට
ගෞතම බුද්ධ ශාසනයෙහි නොසැලෙන පැහැදීමෙන් යුතු උපාසකයන් අතර අග බව ලබා සිටි තැනැත්තා ය (ඒතදග්ගං භික්ඛවේ මම සාවකානං උපාසකානං අවෙච්චප්පසන්නානං යදිදං සූරෝ අම්බට්ඨෝ, ඒතදග්ගපාළි, අ.නි.1). දිනෙක මර දෙව්පුත්හු ද මොහුගේ ප්‍රසාදය බිඳ හෙළීමට තැත් කළ නමුදු මොහු එතෙකින් නොසැළිණි. මොහුට මේ තනතුර ලැබුණේ ද වෙසෙසින් මේ කරුණු හේතු කොට ගෙන ය.
සැවත් නුවර සිටු කුලයෙක උපන් මෙතෙමේ කාලයක් තීර්ථකයන්ගේ උපස්ථායකයෙකු ව වාසය කළේ ය. මාර්ගඵල අධිගමයෙහි ලා මොහුගේ හේතු සම්පත් දුටු බුදුහූ දිනෙක නිවසට වැඬියහ. බුදුහු දුටු කෙණෙහි ම පැහැදුණු සූර අම්බට්ට තෙමේ උන් වහන්සේ වඩා හිඳුවා දන් පිළිගැන්වී ය. ඉක්බිති බණ අසා සෝවාන් ඵලයට පැමිණියේ ය. මෙසේ දහම් දෙසා බුදුන් ආපසු වැඩි කල්හි අම්බට්ටයන් සිය වසඟයට ගත හැකි යැයි සිතූ මර තෙමේ බුදුන් මෙන් වේෂයක් මවාගෙන ඔහු වෙත පැමිණ තමා සියලු සංස්කාර ධර්ම අනිත්‍යය යැයි කීව ද ඇතැම් සංස්කාරයන් එසේ නොවෙති’යි කීහ. එහෙත් සූර අම්බට්ටයන්ට එය ඇදහැවිය නොහැකි විය. ඉන්පසු මාරයා බව හඳුනාගත් ඔහු පලවා හැර වීය.
මෙම ගෞරවාන්විත තනතුර අත්කර ගැනීම සඳහා මොහු විසින් ප්‍රාර්ථනා කරන ලද්දේ පදුමුත්තර බුදු රජාණන් වහන්සේගේ සමයෙහි ය.
(කර්තෘ: ජයන්ත විමලසේන: 1957)
(සංස්කරණය නොකළ)
